ပြိုင်ဘက်ကင်းအသန်မာဆုံး သခင်ကြီး

အခန်း ၁၀၇ ဆရာ ကျွန်တော့်ကိုသနားပါဦး

[Unicode]
ပြိုင်ဘက်ကင်းအသန်မာဆုံးသခင်ကြီး

စာစဉ်  ၈။ အခန်း ၁၀၇ ဆရာ ကျွန်တော့်ကိုသနားပါဦး

ယွင်လီကောသည် လီချန်းရှန်၏ ခြံဝင်းသို့ လျင်မြန်စွာ ရောက်လာသည်။

 ယွင်လီကော၏ အရှိန်အဝါကို အာရုံခံပြီး လီချန်းရှန်သည် ချက်ချင်းပင် ကျင့်ကြံမှုကို ရပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တံခါးကိုဖွင့်ကာ ယွင်လီကောကို ကြိုဆိုရန် ဂါရဝပြုလိုက်သည်။

 "မင်္ဂလာပါ ဆရာတူအစ်ကို။"

 ယခု သူသည် သူ့ကိုယ်သူ လုရှောင်ယန်၏ တပည့်အဖြစ် စိတ်ရင်းမှန်ဖြင့် ယူဆထားသည်။  ထုံးစံအတိုင်း၊ သူသည် ယွင်လီကောနှင့် အခြားသော ဆရာတူ ညီအကိုမောင်နှမများကို လေးစားရမည်။

 ယွင်လီကောက ခေါင်းညိတ်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။

 “မင်းရဲ့ နက်နဲပြီး ငြိမ့်ညောင်းတဲ့ အသွင်အပြင်ကို ကြည့်ရတာ မင်း အရမ်း တက်ကြွနေပုံပဲ။ မင်းခန္ဓာကိုယ်ကို အလုံးစုံပြုပြင်ပြီး ကျင့်ကြံနေပြီလို့ ထင်တယ်။”

 လီချန်းရှန်က ခေါင်းညိတ်ပြီး "ဒါတွေအားလုံးက ဆရာရဲ့အကူအညီကြောင့်ပါ။"

          

 "မှန်တယ်။ ဆရာက ငါတို့ တပည့်တွေကို အမှန်တကယ် ချစ်မြတ်နိုးပြီး ဂရုစိုက်တယ်။ ဆရာ့ကျေးဇူးကို ကျင့်ကြံပြီး ကျေးဇူးဆပ်ဖို့ ကြိုးစားအားထုတ်ရမယ်။”

 “အစ်ကိုပြောတာ မှန်တယ်။ ချန်ရှန်းက ဒါကို သေချာမှတ်ထားပါ့မယ်။”

 ယွင်လီကော ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ကြွေပုလင်းငယ်အချို့ကို လီချန်းရှန်ထံ ပေးလိုက်သည်။

 “ဒီကြွေပုလင်းတွေမှာ အဆီအနှစ်ခြောက်ဆေးလုံးနဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်ချင်ဆီဆေးလုံးတို့ ပါတယ်။  ဒါတွေအားလုံးက ကျင့်ကြံရာတွင် အထောက်အကူပြုနိုင်တဲ့ ဆေးကောင်းတွေပဲ။  ယူသွားပြီး သုံးလိုက်။”