ပြိုင်ဘက်ကင်းအသန်မာဆုံး သခင်ကြီး

အခန်း ၁၇၆

[Unicode]
ပြိုင်ဘက်ကင်းအသန်မာဆုံးသခင်ကြီး
စာစဉ်  ၁၂။ အပိုင်း ၁၇၆ ဒေါသထွက်လွန်းလို့သေလုနီးပါးပဲ

ကျရောက်လာသည့် ဓားအလင်းတန်းမှာ အလွန်အစွမ်းထက်ပြီး ချိုးဖျက်မရသော တိုက်ခိုက်မှုသည် ချိုင့်ဝှမ်းတစ်ခုလုံးရှိ နေရာအကျယ်ကြီးကို တိုက်ရိုက် ပေါက်ကွဲစေသည်။

အုန်း...

ကျောက်တုံးများ ပေါက်ကွဲသံများ ဆက်လက် ထွက်ပေါ်လာသည်။ လေက တဟုန်းဟုန်းနှင့်တိုက်ပြီး တိမ်တိုက်များ ပြန့်ကျဲသွားသည်။

ဖုန်မှုန့်များပျံ့လာကာ ချိုင့်ဝှမ်းတစ်ခုလုံး ဖုန်မှုန့်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။

"ဟစ်~ ဆရာတူညီလေး ..အရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတာပဲ။"

ဖုန်းထျန်းယွမ်က မချီးမွှမ်းပဲမနေနိုင်တော့ပေ။

သူ၏ မပျက်စီးနိုင်သော ရွှေရောင်ကိုယ်ထည်သည် အဓိကအားဖြင့် ကာကွယ်ရေးနှင့် ခွန်အားကို အာရုံစိုက်သည်။ ခွန်အားအပြင် ဖုန်းထျန်းယွမ်သည် သူ၏ခံစစ်တွင် လုံးဝယုံကြည်မှုရှိသည်။

သို့သော်ငြားလည်း၊ လီချန်းရှန်၏ဓားသည် သူ့အတွက် ခြိမ်းခြောက်မှုတစ်ခု ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ဖုန်းထျန်းယွမ် ခံစားမိသေးသည်။

လီချန်းရှန်၏ ခွန်အားက သူ့ထက် ပိုအားကောင်းတာကြောင့် မဟုတ်ဘဲ လီချန်းရှန်၏ ဓားရည်ရွယ်ချက်က အရမ်းထက်တာကြောင့်ပင်။

တူညီသောအဆင့်များထဲတွင်၊ သူဓားကိုအသုံးပြုသောအခါတွင်၊ ဤကမ္ဘာပေါ်တွင် မည်သူမျှ သူ့ထက်ပိုမိုမြင့်မားသော သတ်ဖြတ်နိုင်စွမ်းမရှိနိုင်ပေ။

ဝိညာဉ်စွမ်းအင်များ ပျံ့နှံ့သွားသည်နှင့်အမျှ သူတို့နှစ်ဦးသည် မြေမှုန့်များကို ဖယ်လိုက်ကြသည်။ ဖုန်းထျန်းယွမ်သည် သူ၏ မပျက်စီးနိုင်သော ရွှေကိုယ်ထည်ကို အသုံးပြု၍ ချိုင့်ဝှမ်းကို မီးလင်းစေကာ ၎င်းတို့နှစ်ဦးကို ပိုမိုသက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေသည်။

လီချန်းရှန်က ဝမ့်ခိုက်ရဲ့ အမှတ်အသားကို ပစ်လိုက်သည်။ လေထဲတွင် အမှတ်အသားသည် ရွှေလိပ်ပြာသဏ္ဍာန်အသွင်ပြောင်းကာ အောက်သို့ ပျံဝဲသွားသည်။