ပြန်လည်ရှင်သန်ခွင့်ရတဲ့ ဖုဘလော့ဂါလေးရဲ့ ချက်မယ်ပြုတ်မယ် အစီအစဥ်

၇၀

အပိုင်း ၇၀

ယွမ့်ယွီအနေနှင့် ပထမဦးဆုံးအကြိမ် သဘာဝအစားအစာကို စားဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ အရသာရှိသော ကြက်သားစွပ်ပြုတ်ကို ပါးစပ်အပြည့် သောက်လိုက်ပြီးနောက်တွင် နွေးထွေးသောခံစားချက်က လည်ပင်းတစ်လျှောက် ပျံ့နှံ့သွားကာ လျှာပေါ်တွင်လည်း ကောင်းမွန်သည့်အရသာက ကျန်ရစ်သည်။ သူ မနေနိုင်ဘဲ မျက်လုံးပြူးသွားတော့သည်။

“အစ်ကို ဒါက ဘာလဲ”

“ဒါက ကြက်စွပ်ပြုတ်လေ၊ အစ်ကိုက ညီလေးအတွက် သေချာပြင်ဆင်ပြီး ချက်ပြုတ်ထားခဲ့တာ၊ ညီလေးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အတွက် ကောင်းတယ်”
သူက ပြုံးပြီးထပ်မေးသည်။

“ဘယ်လိုလဲ ရှောင်ယွီလေးက ကြိုက်ရဲ့လား”

“ကျွန်တော် ကြိုက်တယ်”

သူက အရသာရှိသော ကြက်စွပ်ပြုတ်ကို သောက်ပြီးနောက်တွင် ယွမ့်ယွီ၏ တစ်ကိုယ်လုံးက နွေးထွေးလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ၏မျက်လုံးများကပင် လခြမ်းကွေးသဖွယ် ချစ်မြတ်နိုးစွာ ကွေးသွားတော့သည်။
ယွမ့်ထန်းက အရာအားလုံးကို နူးညံ့သည့်အထိ အထူးတလည် ချက်ပြုတ်ထားခဲ့သည့်တိုင်အောင် ယွမ့်ယွီ၏အစာအိမ်က ပမာဏများလျှင် အစာခြေရန် ခက်ခဲမည်ကို စိုးရိမ်သည့်အတွက် အများကြီး မကျွေးရဲချေ။ ယွမ့်ယွီကိုသာ တောင်းပန်လျက် အနည်းငယ်သာ ကျွေးကာ ရပ်တန့်ထားရသည်။

စွပ်ပြုတ်ပန်းကန်လုံးတစ်ဝက်ခန့် ကျွေးပြီးနောက်တွင် ယွမ့်ထန်းက ရပ်တန့်လိုက် သည်။

“အစ်ကို ကျွန်တော် ထပ်စားချင်သေးတယ်”
ယွမ့်ယွီက သနားစဖွယ် နှုတ်ခမ်းစူသည်။ ပါးပြင်များကပင် ဖောင်းတက်နေ သေးသည်။

“မရသေးဘူး၊ တစ်ခါတည်း အများကြီးစားလို့မရဘူးလေ”

ယွမ့်ထန်းက ကလေး၏အစာအိမ်ကို အသာပုတ်လိုက်သည်။ သူက ပိန်ပါးလွန်းသည်။ ခန္ဓာကိုယ်တွင် အရိုးနှင့်အရေပြားကသာ ကျန်ရစ်တော့ကာ ဗိုက်လေးကပင် သိသိသာသာဖောင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။

“လိမ္မာလေး အစ်ကိုက နောက်နေ့ကျရင် အရသာရှိတဲ့စွပ်ပြုတ်တွေ ထပ်ပြီးချက်ပေးမယ်”