ပြန်လည်ရှင်သန်ခွင့်ရတဲ့ ဖုဘလော့ဂါလေးရဲ့ ချက်မယ်ပြုတ်မယ် အစီအစဥ်

၈၆

အခန်း(၈၆)

ယွမ့်ထန်းက လူတိုင်းကို နှုတ်ဆက်ပြီး ထိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်စေပြီးနောက် သူဟာ မီးဖိုခန်းအတွင်းသို့ ကိတ်မုန့်ကို ပြန်လည်ယူဆောင်သွားသည်။ ထိုကိတ်မုန့်က နောက်ပိုင်းမှသာ အချိုပွဲအဖြစ် တဖန် ထုတ်လာရမည်ဖြစ်သည်။

ဧည့်ခန်းထဲတွင် လုံးဝိုင်းသော စားပွဲနှစ်လုံးကို ချထားသည်။ အပေါ်တွင်လည်း ပွဲတော်အနီရောင် စားပွဲခင်းများကို ခင်းထားလေသည်။ အလယ်တွင်လည်း အထူးသီးသန့် ထုတ်လုပ်ထားသည့် လှည့်ပတ်၍ရသော စားပွဲမြင့်တစ်ခုပါပြီး ဧည့်သည်တိုင်းက ဟင်းလျာတိုင်းကို ရယူနိုင်စေရန် အလျဉ်းသင့်သွားသည်။

“အားလုံးပဲ မအားလပ်တဲ့ အချိန်ဇယားတွေထဲကနေ အချိန်ဖယ်ပြီး ကျွန်တော်ရဲ့ ညီဖြစ်သူရဲ့ မွေးနေ့ပွဲကို လာပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်”

လူတိုင်းက ထိုင်ခုံတွင် နေရာယူပြီးသောအခါ ဒီမွေးနေ့ပွဲကို စီစဉ်သူများထဲမှ အဓိကတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ဟော်ယွန်ရီက အရင်ဦးစွာ ဧည့်သည်များကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

“လာကြပါ အားလုံးပဲ အတူ ကြိုးစားကြည့်ကြရအောင်။ ဒါက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အကယ်ဒမီသိပ္ပံက သိပ်မကြာခင်ကမှ ထုတ်လုပ်ထားတဲ့ ကိုလာဆိုတဲ့ အအေးတစ်မျိုးပါ”

လူအုပ်က သူတို့၏ရှေ့တွင်ရှိသောခွက်ကို ကောက်ကိုင်ကာ တစ်ငုံသောက်ကြည့်ကြသည်။ အထဲမှ အမြုပ်တစီစီ အသံများကိုလည်း ကြားနေရသေးပြီး ချိုမြိန်မှုရောနေသည့် အနည်းငယ် အခါးဓာတ်ပါသော အရသာမျိုးကို ရလိုက်ကြသည်။ သူတို့က အစပိုင်းတွင် ကျင့်သားမရကြသေးချေ။ သို့သော် အချိန်တစ်ခုကြာပြီးနောက်တွင် အလွန်အရသာရှိသော သောက်စရာတစ်မျိုးဖြင့် လက်ခံလိုက်ကြသည်။

ဒါကသူတို့အတွက် လောကသစ်တစ်ခုကို ဖွင့်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

“ငါတို့ကသာ မင်းကို ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ။ လူတိုင်းက လူကြီးမင်းယွမ့်ရဲ့ လက်ရာကို မြည်းစမ်းခွင့်ရကြတာမှ မဟုတ်ဘဲ”

လူတိုင်းကလည်း အပြုံးနှင့် တုန့်ပြန်ကြသည်။

ဟော်ယွမ်ချမ်းဟာ မှင်သက်စွာဖြင့် ထမင်းစား စားပွဲထံသို့ ဦးဆောင်ခေါ်သွားခံရသည်။ တစ်ချိန်လုံး ပတ်ဝန်းကျင်မှ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်သော မျက်နှာများကို ကြည့်နေရင်းမှ မနေနိုင်ဘဲ နှလုံးသားထဲ နွေးထွေးမှုများ ပြုံတိုးဝင်လာသလို ခံစားလိုက်ရသေးသည်။ မွေးနေ့ပွဲ ကျင်းပခြင်းဆိုသည့် အဓိပ္ပာယ်ကို သူမသိပေ။ သို့သော် မိတ်ဆွေများ၊ မိဘများက သူ၏မွေးနေ့ကို ဂုဏ်ပြုပေးရန် အထူးတလည် ရောက်လာသည့် ခံစားချက်မျိုးကိုမူ သူနားလည်သည်။ ဒါက သူ့ကို ပျော်ရွှင်စေသလို ချစ်မြတ်နိုးခံရသည်ဆိုသော ခံစားချက်မျိုးကိုလည်း ရစေသည်။