Votes, comments, and sharing the story is highly appreciated. Thank you!
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
SUPPOSED to be ay isang malaking celebration ang ginagawa namin ngayon gabi. I mean, we are able to win against AllStar PH. Ang Season One champion ng Hunter Online, we managed to defeat the idols of all players. Pero hindi namin siya magawa.
Nakaupo lang ako sa isang bean bag habang nakatulalang pinapanood sina Larkin at Sandro na maglaro ng Dama (dahil hindi raw marunong maglaro ng Chess si Larkin). We are all worried sa kundisyon ni Choji ngayon, mabilis siyang isinugod nila Coach Harris sa ospital at hanggang ngayon ay wala pa rin sila sa boothcamp.
"Sana ay makabalik si Choji o kaya naman ay hindi siya ma-ospital ng matagal." Sabi ni Sandro at natawa siya sa reaksyon ni Larkin noong makadalawang kain siya.
"Tanginang 'yan, hindi ko nakita." Reklamo ni Larkin and do his moves. "Putlang-putla siya pagkatapos noong match, eh. Overfatigue din siguro dahil sa ginagawang mga plano at madalas na pagpupuyat. Pressure din siya na maging Captain ng Esports team na magre-represent sa Pinas, eh."
Up until now ay wala silang idea na may Chronic Nightmare Disorder si Choji. "Flight na natin sa Friday." Pagsali ko sa usapan nila. "Paano kung hindi maging okay si Choji by that day?"
Napatigil si Sandro sa kaniyang paglalaro. "Hindi ko rin alam, let us hope na gagaling si Choji. But let us also prepare ourselves with the possible outcome na hindi siya makakasama sa Singapore."
"This is a big game for Choji..." Malungkot kong sabi.
"Big game pala sa kaniya ba't hindi niya inalagaan ang katawan niya?" Biglang dumating si Callie na may hawak na canned coke at umupo sa katapat na Bean bag. "How can he manage to lead a team in international scene kung sarili niyang responsibilidad sa sarili niya ay hindi niya magawa?"
"Callie, hindi ginusto ni Choji ang nangyari." Suway ni Sandro sa kaniya.
Nagkibit-balikat si Callie at nag-focus sa pagse-cellphone. Mayabang man si Callie pero alam kong may pakialam siya kay Choji. Natatandaan ko ang sinabi niya na si Choji ang unang player na naniwala sa kakayahan niya kung kaya't gusto niya na katabi niya si Choji kapag naging world champion siya.
"Callie, nice game kanina." Puri ko sa kaniya at gusto kong ibaling sa iba ang atensyon ko.
"Hoy, kasama niya ako all the time, acknowledgment din naman sa akin, huy." Turo ni Larkin sa kaniyang sarili.
I rolled my eyes as a joke. "Oo na. Ang galing mo rin kanina, Oppa." I praised him and he flexed his biceps. Buwisit talaga.
"Paano mo nalaman ang point value ni DANominator kanina? Nanalo tayo dahil lumamang tayo bigla sa Allstar PH." Kuwestyon ko kay Callie.
Uminom si Callie ng coke at pinause ang pinapanood niyang match sa kaniyang iPad. "Actually, hindi ko alam ang point value niya. That time, we have 225 points at mayroon silang 250 points. Kung i-e-eliminate ko siya at 25 points lang ang point value niya, the game will end in tie. Kung mas mataas na points, paniguradong mananalo tayo. Wala tayong talo sa larong iyon."
