ពេទ្យតូចម្ចាស់បេះដូង

ភាគទី 1 _ជួបគ្រោះថ្នាក់

នៅប្រលានយន្តហោះ

< ហេតុអីក៏កូនជុងយូរយ៉ាងនេះបង >លោកស្រីចនគាត់សួរទៅប្តីគាត់ទាំងបារម្ហព្រោះតាំងពីរនិយាយទូរសព្ទជាមួយជុងហ្គុកមកគាត់មានអារម្មណ៍ថាដូចជាមិនស្រួលសោះគាត់ចេះតែនៅមិនសុខ

< មិនអីទេអូនប្រហែលបន្តិចទៀតកូនគេមកហើយ >លោកចន

< ចា៎បង >លោកស្រីចន

< ម៉ាក់អ៊ំប៉ាអ៊ំជំរាបសួរ >អេណា

< កូនអេណាមកដល់ហើយហ្អេកូនឯរណាមើលម៉ាកអ៊ំសុំឱបមួយមកនឹកណាស់ >លោកស្រីចន

< កូនក៏នឹកម៉ាក់អ៊ំដូចគ្នា >អេណា នាងនិយាយហើយក៏ទៅឪបលោកស្រីចនដែលទៅប៉ុន្តែភ្នែករបស់នាងសម្លឹងរកតែមនុស្សម្នាក់ប៉ុណ្ណោះម្នាកនោះគ្មានក្រៅពីជុងហ្គុកទេ

< ចុះបងជុងនោះម៉ាក់អ៊ំមិនមកទទួលខ្ញុំទេហ៎ >អេណានាងធ្វើជាអន់ចិត្តនឹងរកយំ

< មិនមែនទេកូនជុងគេកំពុងនៅតាមផ្លវូនឹងណាប្រហែលបន្តិចទៀតមកដល់ហើយកូនយើងចាំសិនទៅ >លោកស្រីចន

< ចា៎ម៉ាក់អ៊ំ >អេណា

បន្តិចក្រោយមកស្រាប់តែមានសំឡេងទូរសព្ទរ៉ូរបស់លោកចននោះវាជាលេខរបស់ប៉ូលីស

( អាឡូជម្រាបសួរនេះគឺជាលោកចនមែនទេ )ប៉ូលីស

( បាទមែនហើយជាខ្ញុំមានអ្វីមែនទេលោកប៉ូលីស )លោកចន

( ពេលនេះគឺកូនប្រុសរបស់លោកចនបានជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ឥឡូវក្នុងមន្ទីរពេទ្យបានជួយសង្គ្រោះគាត់ហើយប៉ុន្តែខ្ញុំចង់ឱ្យលោកមកជួបខ្ញុំនៅកន្លែងគ្រោះថ្នាក់បន្តិច )ប៉ូលីស

( លោកប៉ូលីសថាមិចអីទេខ្ញុំនិងទៅឥឡូវនេះ )លោកចន

( បាទលោក )ប៉ូលីស

< មានអី្វមែនទេបងមិចក៏ធ្វើមុខបែបនេះអញ្ចឹងប្រាប់អូនមកថាមានរឿងអ្វីម៉េចក៏មានប៉ូលីសខលមកអញ្ចឹង >លោកស្រីចន

< គឺ...គឺ...គឺអូនត្រូវតាំងសតិយល់ទេពេលនេះកូនជុងគឺកូនជុងជូនគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ >លោកចន

< បងថាមិចកូន...កូន..កូ..កូនជូនគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ចឹងហ្អេមិនពិតមិនមែនកូនជុងទេមិនមែនជុងកូនអូនទេអូនមិនជឿ >លោកស្រីចននិយាយទាំងយំដោយគាត់តក់ស្លុតពេកគាត់ក៏សន្លប់បាត់ទៅ