បន្ទាប់ពីអាក់អន់ចិត្តជាមួយនឹងថេយ៉ុងហើយនាយក៏រុញរទេះខ្លួនឯងចូលមកក្នុងភូមិគ្រឹះដោយទុកឲ្យថេយ៉ុងរត់តាមនាយរុញរទេះខ្លួនឯងសោះលឿននោះលឿនរកតែគេតាមមិនទាន់
« នែ៎លោកចាំខ្ញុំផងទៅមើលហេតុអីលឿនយ៉ាងនេះ »ថេយ៉ុងរត់តាមនាយផងហៅនាយផងតែអ្នកខាងនោះដូចជាមិនអើពើជាមួយសោះគិតតែពីរុញរទេះទៅតែម្ដង។
« អេកូនជុងមានរឿងអីហ្ហេសបានជាមកដោយខ្លួនឯងបែបនេះ »លោកស្រីចន
« គ្មានអីទេម៉ាក់ខ្ញុំទៅបន្ទប់សិនហើយ »ជុងហ្គុក ថានាយក៏បន្តរុញរទេះទៅបន្ទប់នាយបាត់ទៅ
« អ៊ុំស្រី....ហឹមៗ...ហត់ណាស់លោកអើយអ៊ុំស្រីជុងហ្គុកទៅបន្ទប់ហើយមែនទេ »ថេយ៉ុងសួរទៅលោកស្រីទាំងហត់ត្រហេបត្រហបដកដង្ហើមស្ទើរតែមិនដល់គ្នា
« កូនជុងទៅបន្ទប់បាត់ហើយនេះមានរឿងអីមែនទេក្មួយថេយ៍បានជាមើលទៅដូចជាហត់ណាស់ចឹង »លោកស្រី
« គឺមានរឿងតិចតួចទេអ៊ស្រីចឹងខ្ញសទៅមើលជុងហ្គុកសិនហើយ »ថេយ៉ុង
« ចា៎ទៅចុះក្មួយ »លោកស្រីចន គាត់មើលដំណើរថេយ៍ដើរទៅទាំងឆ្ងល់តើពីនាក់គេនេះកើតអីចេះម្នាក់ទៅឆ្វេងម្នាក់ទៅស្ដាំមើលទៅដូចជាគូស្នេហ៍កំពុងខឹងគ្នាអញ្ចឹងដោយខ្ជិលឆ្ងល់ច្រើនគាត់ក៏ដើរទៅបន្ទប់របស់គាត់បាត់ទៅ
_________
ក្នុងបន្ទប់ជុងហ្គុក
« លោកបើកទ្វារឲ្យខ្ញុំបន្តិចលោកមានឮខ្ញុំហៅទេលោកអានាយមុខទន្សាយបើកទ្វារណាមិនបើកមែនទេបានខ្ញុំមិនមើលលោកទេបើឈឺកុំមកហៅខ្ញុំឲ្យសោះ »ថេយ៉ុង ដោយខឹងគេមិនបើកទ្វារឱ្យគេក៏និយាយបញ្ជោះតែម្ដងនេះខំគោះផងហៅផងនៅតែធ្វើមិនឮទៀតបើជ្រុលជាមិនបើកហើយបើឈឺអីកុំហៅគេឱ្យសោះគួរឲ្យខឹងមែនដោយឈរអ៊ូអស់មួយសន្ទុះគេក៏រៀបចំហ្នឹងដើរទៅបន្ទប់របស់គេវិញតែក៏
..ក្រាក..សំឡេងបើកទ្វារដោយស្នាដៃរបស់ជុងហ្គុកមុននេះថាធ្វើខ្លាំងមិនចង់បើកឱ្យដោយស្ងាត់មិនឮសំឡេងគោះទៀតទើបនាយដាក់ចិត្តថាមកបើកតែម្តង
« ឯងមានការអីជាមួយយើង »ជុងហ្គុក
« អ៎រនេះដាច់ចិត្តបើកហើយមែនទេ »ថេយ៉ុង
YOU ARE READING
ពេទ្យតូចម្ចាស់បេះដូង
Fantasyឯងមិនហត់ទេហ្អេដែលត្រូវមកមើលថែមនុស្សពិការដូចជាយើង មិនហត់ទេព្រោះវាជាតួនាទីរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវមើលថែអ្នកជំងឺ😊😊
