*សម្រាប់ភាគនេះក៏សូមការអធ្យាស្រ័យចំពោះពាក្យមិនសមរម្យត្រង់ប្រការណាមួយ🙏🙏
« យ៉ុនជេ » ចាងអ៊ិន
« លោក » យ៉ុនជេ
« អ្នកទាំងពីរស្គាល់គ្នាហ្អេស » ថេយ៉ុង
« អត់ទេ/ស្គាល់ » អ៊ិននិងយ៉ុនជេ
« សម្រេចថាស្គាល់គ្នាឬអត់ » ថេយ៉ុង
« មិនស្គាល់ទេខ្ញុំគិតថាយើងទៅវិញទៅវាល្ងាចណាស់ហើយ » ចាងអ៊ិនគេជ្រើសរើសពាក្យកុហកហើយធ្វើជាមិនស្គាល់រាងតូចយ៉ុនជេព្រោះតាំងពីថ្ងៃនោះមកនាយមិនសូវបានជួបជាមួយនឹងគេប៉ុន្មានទេ។ណាមួយស្មុគស្មាញនិងរឿងផ្ទាល់ខ្លួនគេមិនចង់ទៅពាក់ព័ន្ធនឹងអ្នកណាច្រើនទេខ្លាចថាបើលោកប៉ាគេដឹងថាខ្លួនមានអ្នកចិត្តស្និតច្រើនវាអាចនិងពិបាក
« អរ៎ចឹងយើងទៅៗខ្ញុំទៅសិនហើយណា » ថេយ៉ុងងាកមកលាយ៉ុងជេដែលឈរជិតនោះមើលមកគេពីនាក់
« បាទ » យ៉ុនជេញញឹមតបទៅវិញតែក្នុងចិត្តក៏ឆ្ងល់ហ្នឹងរាងក្រាស់ដែលមិចបាននាយធ្វើជាមិនស្គាល់គេចឹងមានរឿងអ្វីមែនទេបានជាគេធ្វើមិនស្គាល់យើង
« ចឹងតោះយើងថេយ៍ » ចាងអ៊ិនថាហើយពួកគេក៏ដើរចេញបាត់ទៅដោយទុកកំលោះតូចនៅឈរម្នាក់ឯង
« ធ្វើជាមិនស្គាល់ខ្ញុំទៀតហ្អេស.ឆឹស.ចឹងក៏បានកំពុងតែមិនចង់ស្គាល់ពពួកអ្នកលេងដូចជាលោកផង » យ៉ុនជេឈររអ៊ូម្នាក់ឯងពេលគេដើរចេញទៅបាត់
__________
*ក្រុមហ៊ុនចនគ្រប់
តុក...តុក..
« ចូលមក » ជុងហ្គុក
« លោកនាយកនេះជាឯកសារដែលត្រូវស៊ីញ៉ៃថ្ងៃនេះ » លីលី
« នាងទុកត្រង់នេះចុះហើយចេញទៅវិញបានហើយ » ជុងហ្គុក
« គឺលោកនាយកត្រូវការធ្វើសរសៃដែលឬអត់ចាំខ្ញុំធ្វើជូនណាចាស » លីលី និយាយទាំងញញឹមសិចសុីដើម្បីទាក់ទាញអារម្មណ៍អ្នកដែលអង្គុយទល់មុខនាងស្លៀកសំពត់ឆែកត្រឹមភ្លៅពាក់អាវបញ្ចេញដើមទ្រូងយ៉ាងប្រឡូកទ្រលន់តែចៃដន្យអីអ្នកម្ខាងទៀតមិនចាប់អារម្មណ៍សូម្បីតែបន្តិច
YOU ARE READING
ពេទ្យតូចម្ចាស់បេះដូង
Fantasyឯងមិនហត់ទេហ្អេដែលត្រូវមកមើលថែមនុស្សពិការដូចជាយើង មិនហត់ទេព្រោះវាជាតួនាទីរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវមើលថែអ្នកជំងឺ😊😊
