« ពុទ្ធោអើយអ្នកប្រុសតូចរបស់ម៉ែដោះ » ម៉ែដោះ
« ម៉ែដោះចាំឲ្យបងៗមកកំទេចផ្កានេះចោលផង » ចាងអ៊ិន
« ហេតុអីទៅអ្នកប្រុស » ម៉ែដោះ សួរទៅនាយហេតុត្រូវកំទេចចោលបើអ្នកស្រីអ៊ីឈុនស្រលាញ់វាណាស់ម៉េចក៏សុខៗកំទេចចោលចឹង
« ព្រោះខ្ញុំនិងមិនមកទីនេះទៀតទេម៉ែដោះចឹងហើយបានជាខ្ញុំចង់ឲ្យកម្ទេចចោលទៅណាមួយទុកទៅក៏វាមិនល្អសម្រាប់មនុស្សនៅទីនេះដែរ។ » ចាងអ៊ិន
« មិនអីទេចាំម៉ែប្រាប់គេឲ្យមកចាត់ចែងចុះ » ម៉ែដោះ
« បាទចឹងខ្ញុំលាម៉ែដោះត្រឡប់ទៅវិញហើយ » ចាងអ៊ិន
« ចា៎សឧស្សាហ៍មកលេងម៉ែដោះផងណា » ម៉ែដោះ
« បាទ » ចាងអ៊ិននិយាយរួចនាយក៏ដើរចេញទៅតែក៏មិនភ្លេចងាក់មកមើលមុខឪពុកដែលអាក្រក់ម្នាក់នោះដែល
____________
@ភូមិគ្រឹះចន
ថ្ងៃនៅនៅភូមិគ្រឹះចនមានសភាពស្ងប់ស្ងាត់ដូចជាគ្មានមនុស្សនៅចឹងព្រោះថ្ងៃនេះលោកចននិងលោកស្រីចនបានទៅចូលរួមកម្មវិធីជប់លៀងមិត្តភក្តិចាស់របស់គាត់យប់បន្តិចបានពួកគាត់ត្រឡប់មកវិញហើយនៅក្នុងផ្ទះមានតែថេយ៉ុងអេណានិងអ្នកបម្រើប៉ុន្មាននាក់ទៀតចំណៃកឯជុងហ្គុកនាយចេញទៅក្រុមហ៊ុនតាំងពីរព្រឹកមកម្ល៉េះ
« ម៉ែដោះមានអីឲ្យខ្ញុំជួយទេ » ថេយ៉ុងដែលទើបតែចេញមកពីរបន្ទប់រួចក៏ដើរតម្រង់ទៅផ្ទះបាយដើម្បីជួយការងារខ្លះៗពីរម៉ែដោះ
« អរមិនអីទេអ្នកប្រុសពួកខ្ញុំធ្វើជិតរួចហើយ » ម៉ែដោះ
« មកចឹងចាំខ្ញុំជួយលើក » ថេយ៉ុងនៅតែមីនៈចង់ជួយព្រោះមនុស្សគេនៅមិនចេះស្ងៀមឡើយ។
« មិនបាច់ទេអ្នកប្រុស » ម៉ែដោះគាត់នៅតែមិនឱ្យព្រោះខ្លាចថាលោកស្រីនិងលោកប្រុសនិងស្ដីបន្ទោសគាត់
« ណាៗម៉ែដោះណាឲ្យខ្ញុំជួយទៅណាៗៗ។ » ថេយ៉ុងនៅនិយាយអង្វរសុំជួយដដែលម៉ែដោះឃើញបែបនេះក៏មិនដឹងត្រូវនិយាយយ៉ាងម៉េចក៏បណ្ដោយទៅហ្នឹងតែម្តង
« អាៗបានៗចឹងអ្នកប្រុសលើកម្ហូបនេះទៅដាក់តុអាហារមុនចុះ » ម៉ែដោះ
YOU ARE READING
ពេទ្យតូចម្ចាស់បេះដូង
Fantasyឯងមិនហត់ទេហ្អេដែលត្រូវមកមើលថែមនុស្សពិការដូចជាយើង មិនហត់ទេព្រោះវាជាតួនាទីរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវមើលថែអ្នកជំងឺ😊😊
