Dudakları çatlatacak kadar sıcak bir günden sonra, toprağın sırtında güneşin kırbaç izlerini adımlıyor gibiyim. Burnumda gün boyunca erime tehdidi altındaki asfaltın ağır kokusu, kulaklarımda yaprakların aheste nefeslerinin fısıltısı, susuz damağımda anlatamadıklarım; serin metro çıkışından bir zamanlar tümcelerimde önüne "bizim" eklediğimiz apartman dairesine doğru yürüyorum.
Kenan Kaptan'ın yemek masasına koca bir sürahiyi devirmiş gibi karmaşa yaratırcasına haberimi pat diye versem de, o yine yüreğimdeki tüm dertleri tavırlarından pırıl pırıl akan sevgisiyle yıkayıp temizlemişti sanki. Hayat her tarafımdan çekiştirirken o yine elimi tutup kalbime götürmüş, artık duyarsızlaştığım kalbimin sesinin o kutsal titreyişini avuçlarımda hissetmemi sağlamıştı.
"Kenan Kaptan, " demiştim kapıdan çıkarken. Ben nasıl devam edeceğimi bilemezken o tamamlamıştı.
"Merak etme, kızım... Bugüne dek hangi sırrınıza ihanet ettim ben sizin?"
Apartmana girmeye ramak kala anahtarımı çıkarıyorum çantamın derinliklerinden. Kilide anahtarı sokup döndürürken küçük daireye açılan kapıyı korku filmlerinden fırlamış bir gerginlikle aralıyorum. Anahtarın kilide oturduğunda çıkardığı o minik tık sesi, tebeşir tahtasına sürtülen tırnaklar gibi kanırtıyor benliğimdeki tüm hastalıkları.
Bir suç mahalli gibi bu ev... Mutfaktaki bardakta Bora'nın parmak izleri var, banyoda diş fırçası, dolapta geriye kalan tek tük kıyafetleri... Kalbime sapına kadar soktuğu bıçaktan bahsetmiyorum bile.
Terk ederken ardında bıraktığı açık kapıdan yalnızlık sızmıştı sinsi bir canavar gibi. Duvarlarda pençelerinin şeffaf izleri var. Merak ettiğim sadece şu:
Yeterince ölü taklidi yapmadım mı yalnızlığın darbelerinden kurtulmak için, neden gitmiyor hâlâ? Sessizlikte onun kükreyişini duyarken neden hâlâ tir tir titriyorum?
Neden iyileşemiyorum?
Not: Yeni bölüm geliyor. (Bir daha tarih vermeyeceğim Efsanevi için. 16 yıldır öğrenci olunca, benliğime işlemiş artık, yumurta kapıya dayanana dek icraat olmuyor.)
YOU ARE READING
Efsanevi (Efsanevi #1)
General FictionKelimelerin aslında tahsisli ruhkurtaranlar olduğunu bilir miydiniz? Haydi, çekinmeyin, sorumun üzerine hissetmekten bir an olsun korkmadan düşünün. Gözlerinizi kapatın, boyutlarla inatlaşırmış gibi algınızın sınırlarını zorlayın, gerçekl...
