Ceylan
Sabah birinin beni kucaklamasıyla irkilerek uyandım.
Bıçağımı çektim hemen.
''şşt,uyu güzelim, benim''
Böyle söylemesiyle boynuna daha çok gömüldüm.
Bu adam güven kokuyordu.
Ellerimi boynuna doladım.
Düşmeyeceğimi biliyordum.
Bu adam beni dağda koşuyor olsa da düşürmezdi.
Şu lanet geceden sonra ona sığınmak çok iyi gelmişti.
Yavaş yavaş sarsmadan yürüyordu.
''Seninle ne yapacağım ben asker'' dedi ben gözlerimi kapattığımda.
Uyuduğumu düşünüyordu sanırım.
İçimden güldüm.
Şuan yattığım bütün yataklardan daha rahattı kolları.
Kokusunu genzime tekrar çektim.
Ne kadar yol gittik bilmiyorum
Ama o bir kere bile sarsmamıştı beni.
Hiç uyanmamıştım
Uyandığımda helikopter düzlük bir alanda bizi bekliyordu.
Beni bindirdiğinde koltuğa bırakmasından korktum.
Kollarımı daha sıkı sardım.
Anlamıştı sanırım.
Kalbim anlamasından korktu.
Deli gibi çarpmaya başladı.
Bırakmazdı.
Bırakmadı da
Bir süre gittiğimizde helikopter alçalmaya başlamıştı.
''Asker,uyan artık,tüm alaya malzeme vermeyelim''
İstemeye istemeye kalktım.
Karşısına oturdum.
Ellerime baktım.
Kan ve çamur içindeydi.
Kan kokuyordum.
Kurumuştu üzerimde.
''Kurt için kusura bakma''
Kafamı hışımla kaldırdım.
''Sen mi yolladın?''
İnmekte olan helikopterden dışarı baktı.
''Standart prosedür,öyle istemiştin''
Haklıydı,ben istemiştim.
Helikopter indiğinde eve doğru yol aldık konuşmadan.
Askerler beni görünce şaşırdılar.
Oğuz eliyle bir şey yok anlamına gelen bir işaret yaptı.
Lojmana geldiğimizde iki dairenin ortasında durduk.
YOU ARE READING
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
