512

Gizemli Kadın.

Parisin arka sokaklarında,

Şimdilerde zencilerin hakim olduğu gettolarda,

Henüz sınıf ayrımı bu kadar belirsiz değilken,

Fakirler zenginlere özenmeden,

Zenginler de kendilerini halktan saymadan hemen önce 

Küçük bir evde minik bir kız çocuğu doğdu.

Gözlerini açtığı soğuk evdeki son sıcaklık annesinin onu öperken verdiği son nefesiydi.

Kardeşlerin en küçüğü olarak dünyaya gelen bu kız,

Sadece yaşça değil kaderiyle de en bahtsız olanıydı.

Kendisinden yedi sekiz yaş

-Kayıtlarda bu yaş daha küçük görünse de -

Büyük ablası tarafından kah yardım toplayarak

Kah da dilenerek büyüdü.

Fakat banliyölerde yaşayan bu küçük aile,

Biliniyordu ki

Hasta babaya bakan çocuklar,

Cılız bir ışık altında her gece toplaşırlardı.

Hasta babalarıysa

Ne kadar ölmek istese de 

Bir türlü zamansız gelen ecelle anlaşamaz,

Çocuklarına yük olduğunu hissederek günden güne 

Çukurlaşmakta olan yatağına kendi mezarını kazardı.

Rivayetlere göre kesin olmasa da üç kardeşin en büyüğü

-Erkekti-

Her sabah Paris'in lüks semtlerinde dolaşır,

Zenginlerin paralarına uğursuzluk gelmemesi için

Şoförleriyle ya da hizmetçileriyle yolladıkları paraları

Kıyafetleri ya da yiyecekleri toplardı.

Absürttür ki

Bu üç kardeş lüks yiyecekleri iyi bilir hale gelmişlerdi.

Hatta kendi kendilerine

Ekmek bulamıyorlarsa pasta yemek tabirinin 

-kısmen tarih bu sözü saptırsa da-

Oldukça uçlarında yaşıyorlardı.

Günler birbirini kovalarken abileri

Artık Paris sokaklarında zenginlerin vicdan mahsüllerini toplamaktan daha farklı bir iş yapmaya başlamıştı.

İki kız kardeşin bundan haberi olması da gerekmiyordu.

Küçük kız kardeşin ilk okula başlama yaşı geldiğinde 

Abileri Paris'in nispeten daha iyi bir yerine taşımıştı sıcak yuvalarını.

Karanlık adamlarla iş yaptığını bilmeyen minik kızımız

İlkokul yıllarında özel kolejlere gitti.