Sevda soyunma odasında banklara oturmuş dizlerini kendine çekmiş ruh gibi oturuyordu.
Karşısına geçip onun hizasına geldim.
''Sevda iyi misin?''dedim.
Aslında Sevda'ya insanlık yapmamam lazımdı ama
Aramızdaki fark da buydu sanırım.
Sevda bana baktı.
Göz yaşları hiç durmadan sessizce akıyordu.
Beklediği bir şeydi sanırım.
Gizlediği şey bir gün çıkacaktı açığa.
O da bugündü.
''Ceylan
Lütfen''dedi
Gözlerinde korku vardı.
Kimden korktuğunu anlayamıyordum.
''Sevda
Yapamam.
Neyse sakladığın
Seni
Beni
Ve Oğuzu etkiliyor sanırım'' dedim.
Gözlerini benden çekip başka bir yere kaydırdı.
''İkisi de öldürecek beni.'' dedi.
Kimden bahsediyordu anlamıyordum.
Hadi biri Oğuz'du
Ama diğeri kimdi.?
Babası falan mı acaba ?
Gitmem lazımdı.
Herkesin önüne serilirdi günü gelince yaptıkları.
Bundan kaçamazdınız.
Siz bir şey yapardınız.
O çocuğunuzdan hatta torununuzdan çıkardı acısı.
Bu yüzden de her hata yapan yanlış yapan kendi yüzleşmeliydi.
Bu onların arasında kalmış
Hatta yanlış bir şekilde bana da sıçramıştı.
Şimdi yapmam gereken kendimi olabildiğince geri çekmekti.
Ben da dahil olursam zaten karmaşık görünen bu şeyde iyice saplanır kalırdık.
Oğuz ve ben.
Yoruldum artık.
Sadece memleket meselelerine canımı sıkmak istiyorum şu saatten sonra.
Koridora çıktığımda Ali'yi gördüm.
Elimi kaldırdım.
Koşarak yanıma geldi.
YOU ARE READING
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
