Bu adama karşı zaafım ne zaman bitecekti ki.
Ya da hiç bitmeyecekti.
Onu bu iç konuşmamın kahramanı yapan da tam da bu özelliği değil miydi?
Şuan beni öpüşü.
Sakallarının kokusu.
Hani derler ya cennet kokuyor diye.
Cennetin kokusunu bilemem ama içimi yeşillendiriyordu.
Ve tabi ki ateşlendiriyordu.
Birbirinden ayrı kalmış hem de çok fazla özlemiş ateş ile baruttuk.
Öpüşürken nefes almak için durup
Bu esnada gözleri hala birbirimizin dudaklarında olan iki aşıktık.
Yüzümü avuçlarının arasına aldı.
''Sana hiç dayanamıyorum asker'' dedi boğuk sesiyle.
İçimde ılık bir çikolata şelalesi aktı geçti.
Hafifçe gülümsedim ama onu rahat bırakmaya pek niyetim yoktu.
Kamuflajının yakalarından tutup kendime doğru çektim.
Böylece koltuğa uzanmıştım ve Oğuz üstümdeydi.
''Bu kadar etkili olacağını bilseydim daha önce atardım seni uçaktan'' dedi pis bir sırıtışla
Ve der demez kasıklarına sağlam bir tekme yedi.
Acıyla yüzünü buruşturdu.
Fakat kıyamayıp dudaklarına doğru doğrulup bir öpücük kondurdum.
''Kaybettin komutan,yanlış cümle kurdun.
Şimdi gidip askerlerimi kontrol etmem gerekiyor.'' dedim altından kendimi kurtarıp oturduğumda.
Fakat o daha farklı düşünüyor gibiydi.
''Özledim asker.
En azından bu gece seninle uyumalıyım.
Bu zaruri bir hal aldı.'' dedi koltuğa kendini bırakıp beni göğsüne çekerken.
Tatmin olmamıştım çünkü aklımda çocuklar vardı.
Tugay ne durumdaydı.
Şu Oğuz'un bahsettiği durumlar nasıl gelişmişti gelişecekti?
Biz ne olacaktık.
Nasıl bir plan izleyecektik.
''Ceylan!'' dedi sert bir sesle.
İrkilerek ona baktım.
Yorgun ve şefkatli gözlerle bana bakıyordu.
''Güzelim kafandaki bir milyon soruyu bırakıp
Tek bir amaca odaklanabilir misin?''
Omuz silkip gülümsedim
''Neymiş o komutan?''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
