512

Bay X

Kurumuş dudaklarımı yaladım.

''Solo'' 

Bu adamı biliyordum.

Kendi ismini kendi oluşturmuştu.

Napoleone Solo.

Soloydu adam.

Yalnız çalışır.

Solonun kelime anlamını kendisine ithaf etmişti.

Napoleon Bonapart 

Fatih.

Savaş dehası.

Daha egoist biri olamazdı.

Son derece yakışıklı ve yalnız bir adam.

Adamın resmi üzerindeki ellerim titriyordu.

Selim varlığını hatırlattı.

''Komutanım''

Ona bakmadan konuştum.

''Deniz'in haberi olmayacak bal tuzağından.

Kesin emirdir.''Gözlerim hala dosyadaydı.

Beni

Abisinin evleneceği kişiyi birini etkilemeye çalışırken görmeyecekti.

512yken kolaydı.

Sadece bir hayatım vardı.

Sorumluluklarım yoktu.

Ama şimdi aile olmaya çalışıyordum.

Selim'in bile beni o şekilde görmesini istemezdim.

Ama birileri illaki görecekti.

Kaçamazdım bundan.

''Çık Selim.

Deniz'i bul.

Kendi rolünüze çalışın.''

Yalnız kalıp önce kendimi sonra da dosyayı toparlamalıydım.

Selim bir saniye tereddüt etti ama itirazsız kalktı.

Bu adam büyük balıklardandı.

Operasyon hala terörle mücadeleydi.

Orada bir kulis olacaktı.

Bir anlaşma.

Büyük çaplı.

Babalarla hem de.

Bu kadar geniş çaplı bir operasyon işimize gelirdi.

Yılanın kafasını kesince geriye kalan biraz çırpınıp dururdu.

Herkesin fedakarlık yapması lazımdı bu kesin.

Payıma düşen de buydu.

Jose Saramago'nun dediği gibi.

''Bütün kuşlar mısır yer ama bedelini serçeler öder.''

Şimdi bulunduğum hale isyan etmenin sırası değildi.