512

Uç

Ceylan

Kendimi eve attığımda yorgunluktan ölmek üzereydim.

Çamurda sürün!

Kafanı kaldırma!

Üstümden vızır vızır gerçek mermiler geçiyor

Sahaya in,

Çatışmaya başla

Takımını koru.

Kendimi yatağa attım.

Üstüm başım bitik haldeydi ama düşünecek halim yoktu.

Kafamı yatağa koyar koymaz aklıma geldi.

Kızım çok çalışman lazım senin.

Millet beş saat uyuyorsa sen üç uyuyacaksın.

Kalk ayağa,

İlk günden böyle olmaz.

Parkura geldiğimde,nöbet tutan askeri yanıma çağırdım

''Ben atış yapacağım sen de zaman tutacaksın''

''Emredersiniz komutanım''

İlk önce tabancayı kılıftan çıkartma zamanıma çalışmam gerekiyordu.

Sekiz kere denedikten sonra,

Bir saniye düşürebildim.

Sonra g3 e geldi sıra.

Bunda iyiydim ama gene de kendimi riske atmak istemiyordum.

Beş kere denedikten sonra onu da halletmiştim.

Oğuzun çalıştırmadığı şeylere geçtim.

Elime on kasatura aldım.

Üzerime yerleştirdim.

Az önce vurduğum hedefleri yana çevirdim.

Koşarak atmam gerekiyordu.

Kendimi zorlamalıydım.

Başladım koşmaya

 9 da bir.

Sonuncusunu atarken dengeyi sağlayamadım.

''Kaç saniye asker''

''12 komutanım''

''Fazla''

Bıçakları yerinden söküp tekrar başladım koşmaya.

Bu sefer de iki tanesi sapladığım tahtadan düştü.

Hepsinin mıh gibi çakılmasını istiyordum

''Kaç saniye''

''12 Komutanım''

Hem daha sert hem de daha hızlı atmam lazımdı.

Bıraktım bıçakları orada.

Parkurdan sonra tekrar dönecektim.

Parkur için silahımı tekrar aldım elime.