Ceylan.
Oğuz bana baktı.
Gözlerindeki ifade boşvermişlik ifadesiydi.
Yorgunluk.
Bıkkınlık.
Allah hepinizin belasını versin ifadesiydi.
Bu da beni korkutmuştu.
Ellerini gevşetti.
Havada asılı kalan Sevda yere sert bir düşüş yaşadı.
Oğuz hışımla yanımdan çıkıp gitti.
Ben öylece kalakalmıştım.
Yerde öksüren bir Sevda.
Kapıda dikili kalan bir ben
Ve arkamda iki bordo.
Sevdaya baktım.
Çok acınası görünüyordu.
Ben daha da acınasıydım.
Eski sevgilisi tarafından aldatıldığını öğrenen adamın yeni sevgilisi.
Oldukça alçaltıcı bir pozisyondaydım şuan.
Hem de Sevda hamile kalmıştı.
Bir sürü anlamsız şey.
Daha fazla milletin bakışları arasında kalamazdım.
Oğuz gittikten sonra herkes saklandığı ya da gözetlediği delikten çıkmış.
Odaya bakıyorlardı.
Bana Sevdaya.
Barışla Altay Oğuz'un arkasından gitmişlerdi.
Ben de yavaş yavaş odama yürüdüm.
Hiç beklediğim gibi olmamıştı.
Ben konuşuruz sanmıştım.
Anlatır sanmıştım.
Niye böyle davrandığını anlamadım.
Ben anlatılmayan
Bir şeyden haberi olmayan
Suçsuz
Masum.
Hatta yıpranmış kız olmalıydım ama
Şuan öyle bir rolde bile değildim.
Keşke açsaydım.
Bağırıp çağırsaydım.
Kızsaydım.
Küsseydim.
Ama o zaman da Sevda ve onun aldatma hikayesi ortaya çıkmazdı.
Ben sadece Oğuz'un dosyasını okumuş olurdum.
Sevdanın dosyasını okuyacak kadar aklı selim davranmazdım.
Her şeyde bir hayır ver derler ama nedense her şeyde üzülen bir Ceylan var .
YOU ARE READING
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
