Anne mi?
Ne annesi.
Kadıncağız gülümsedi bana.
Ben de elimi uzattım.
Ama sımsıkı sarıldı.
O kadar içtendi ki elimi uzattığıma pişman oldum.
''Merhaba kızım'' dedi güleç yüzüyle.
Oğuz da ikimize bakıp gülümsüyordu.
O kadar içten gülümsediğini az görmüştüm.
Bu farklı bir gülümsemeydi.
Bana sandalye çekti.
Oturdum.
Kadın o kadar sevgiyle bakıyordu ki bana.
Gören kızı falan sanabilirdi.
Bu bakışları da beni utandırıyordu.
''Evleneceğinizi duyunca kalktım geldim'' dedi kadın şen sesiyle.
Kafamı kaldırıp Oğuza baktım
Gözleri ışıl ışıldı.
Emrivaki diye buna derler.
Kadına da yok daha evlenme teklifi etmedi oğlunuz mu diyeyim?
Oğlu mu
O bile kesin değil.
Kadın bakışmalarımızı görünce tatlı sesiyle konuştu
''Benim deli oğlum daha sana evlenme teklifi bile etmemiş'' dedi sahte bir kızgınlıkla Oğuza bakarak.
Oğuz da omuzlarını masaya koyup bana döndü.
''Ettik ama hanıma beğendiremedik'' dedi gülümseyerek.
''Evlen benimle nedir ya'' dedim annesinin ortamda olduğunu unutarak.
Kadın kahkaha attı.
O anda tabi ben utançla yüzümü eğdim.
Oğuzu öldürmek istiyordum.
''Hadi ben sizi yalnız bırakayım
Konuşacak şeyleriniz vardır'' dedi Oğuz imalı imalı.
Gitmek zorunda mısın?
Demek istedim.
Ben şimdi ne konuşacaktım ki?
Kadın da tatlı tatlı bakıyordu.
Şuan her istediğini yapabilirdim.
Ama Oğuzu bıçaklamaya yemin etme safhasındaydım.
Oğuz giderken kaybolana kadar acıyla arkasından baktım.
Zaman kazanmaya çalışma yöntemimdi ama kısa sürdü.
Kadıncağız hala gülümseyerek bana bakıyordu.
YOU ARE READING
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
