512

Boşver

Ceylan.

Neden sonra babamla tesisin ortasındaki kamelyada oturuyorduk.

Oturduğumuz kamelyanın çevresi resmen bir savaş eğitim sahasıydı.

Buradan her yere hakim olabiliyorduk.

Gözetleme tepesi gibi hafifçe tümsekti.

Askerlerimi görüyordum.

Babamın özel eğitmenleri,

Paralı askerleriyle bizimkiler sıkı bir antrenman yapıyorlardı

Babamın yardımcısı bize çay servisi yaptı.

Babama baktım.

''Askerler de mola versin.

Çaylarını alsınlar '' dedim.

O da kafasıyla yardımcısına işaret etti.

''Neymiş bakalım benim kızımın canını bu kadar sıkan?'' dedi babam gülümseyerek

Sıkıntıyla geriye yaslandım.

Kamelyanın tavanına baktım.

''Hani bazen böyle bir şeyin içine yuvarlandığını hissedersin ya''dedim anlamasını umarak.

Yüzüne doğru ufak bir bakış attım.

Tatlı tatlı kafasını sallayıp benim devam etmemi bekliyordu.

''Sanki girdabın içindeymişim gibi geliyor.

Zorla bir şeylere dahil olmalıymışım gibi.

Oğuzla aramızdaki şeyler yıpranmalıymış gibi.

Birisi bunu istiyor gibi.''

Ellerimin üzerine ellerini koydu.

''Haberim var hepsinden''

Şaşırmadım.

Bu kadar çok bilgiye nasıl ve nereden ulaşıyordu?

''Avcıdan da mı?'' 

Kafasını salladı.

''Kağıdın içinde ne yazdığını da biliyorsun o zaman?''dedim kaşımı kaldırarak.

Sıkıntıyla başını salladı.

Ellerimi ellerinden çekip göğsümde birleştirdim.

Derin bir nefes aldım.

Yüzü asıldığına göre kötü bir şey olmalıydı.

O da benim yaptığım gibi yaslandı arkasına.

İkimiz de gözlerimizin görüp de fark etmediği yerleri inceliyorduk.

Sesinde hafif bir gülümsemeyle konuştu.