''Nasıl yani ?
Şimdi oyundu gerçek oldu öyle mi?'' dedim babama bakarak.
Barış bu sefer bana kükredi.
''Gerçek olan bir şey yok CEYLAN!
Baban gidip yeni bir aktör bulacak.
Gerekirse estetik operasyon yaptıracak.
Beni ilgilendirmez.
Bu işe başka amaçlarla girdim ben
Ülkemi korumak için.
Gerisi beni ilgilendirmez.''
Tamam sakin olun.
Hemen ellerimi kaldırarak aradan çekildim.
Başımı yakmaya niyetim yoktu.
Oğuza baktım.
Az önce kahkaha atan o değildi sanki.
Bana gene buz gibi gözlerle bakıyordu.
Hatta bakmıyordu.
Sadece ona bakıyor olmamdan dolayı çenesi kasılıyor ve koltuk başlarını sıkıyordu.
Ama şuan buna ayıracak zamanım yoktu.
Acilen Cüneytin yanına gidip operasyonu bizzat devralmam gerekiyordu.
''Bana bir helikopter lazım.
Ve tabii ki Altay'' dedim babama bakarak.
Yerınden kalkıp kafasını salladı.
İşleri halletmek için dışarıya çıktı.
Şimdi ben bu üç ucubeyle yalnız kalmıştım.
''Gül,hazırlan'' dedim.
Gül sessizce yerinden kalktı.
Odama girdi.
Barış Gül'ün nereye gideceğini sormak için can atıyordu besbelli ama kızı istemeyen de oydu.
Oğuzsa hala kıpırdamadığı için kimse odada konuşmuyordu.
''Beyler bize müsaade
Bizim bu saçmalıklardan daha mühim işlerimiz var '' dedim
Gül ün girdiği odaya girip kapıyı kapatırken.
Kapıyı kapattığımda Gül bana baktı.
Üzgündü.
''Takılma hayatım,
Bu kadar geç anlaması bile bir mucize.
Sonuçta onlar bordo.
Bilerek geldin'' dedim göz kırpıp.
Omuz silkti ve işe koyulmamızın zamanı geldiği için birlikte yatak şiltesini kaldırdık.
Resmen küçük bir cephanelikti.
İşimize yarar şeyler bulmak bu kadar kolay olmazdı.
Şayet babam,benim babam olmasaydı.
YOU ARE READING
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
