The Runaway Dad #Wattys2017

Chapter 28.2

Dedicated to her na nag-message sa fb page. :)

Chapter 28.2

Muli ay hindi na naman pinakawalan ni Marvin ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya. Kulang nalang ay ilagay niya ako sa bulsa niya upang masigurong safe ako. Nagkahiwalay lang ang mga kamay namin nang pumasok kami sa mall, pagtapos ay agad niya rin itong kinuha. Sa isang payak na restaurant kami kumain. Ako na ang pumili dahil ayaw niya namang magsuggest ng kakainan. Ako raw ang babae kaya dapat ako raw ang magdesisyon.

Pagkatapos naming kumain ay nag-window shopping muna kami ni Marvin. Yes, window shopping lang talaga, ang barat pa rin nitong si Marvin hanggang ngayon. Nasa kotse ko kasi ang purse ko kaya hindi ko man lang nabili yung sapatos na natipuhan ko sa isang boutique na nadaanan namin. Malakas talaga kasi ang dating sa akin ng mga doll shoes, simple lang ito at walang heels na iiyakan ang mga paa ko.

"Pagod ka na ba?" tanong niya matapos nang ilang oras naming paglilibot-libot.

"Hindi pa naman."

"Gusto mong manuod ng sine?"

"Ah hindi na, susunduin ko pa rin kasi si Hevin," then I looked at my watch. "Mag-uuwian na kasi sila."

"Ganun ba? Tara, sunduin na natin."

"NO!" matigas kong tugon.

I immediately called Calvin to tell him na siya na muna ang magsundo sa anak ko. Tatapusin ko nalang itong business ko sa lalaking ito ngayon at sisiguruhing makakauwi na ako pagkatapos.

I looked at his expression after I ended up the call, "Mas pinagkakatiwala mo pa kay Calvin ang anak natin kesa sa akin na sarili niyang ama?"

"Alam mo sa sarili mo na you'd never been a father to Hevin, Marvin," cold kong sagot sa kanya. Hindi na dapat ako magpaapekto pa sa mga paawa effect niya.

"Mabuti naman at napansin mo," bulong ko ngunit hindi pala nakaligtas sa pandinig niya. Nakonsensya naman ako bigla sa malungkot niyang pagngiti. "Sorry, I didn't mean to—"

"No, its okay. I told you, I understand."

We shook hands after we had finally finished our last assignment for today—ang pag-jot down ng potential customers namin.

"Not bad for the starting business," ika niya habang nakatingin sa tab niya kung saan siya nagsusulat.

I smiled, genuinely this time, "You did great today, Mr. Lopez."

"Ikaw din, Len."

Nagpumilit siyang ihatid ako sa bahay pero hindi na ako nagpaunlak pa. Tutal naman ay malapit lang dito ang subway station, besides, I don't want to spend any more "quality" time with him. And when we are just about to part ways, fate plays its silly game to us. It rained.