ROTGT Book2: Assassin's First Mission: Finding my lost twin

Sixty two** betrayed part two

Sixty two** betrayed part two

(Tracey POV)

Kaninang umaga pa kami hindi mapakali dito sa dorm dahil sa pag alis ni Janus. Ang sabi ni Charlie ay pupunta daw ito ng hospital dahil may emergency sa kanila. Huwag na daw kaming mag alala dahil tiyak na babalik naman siya. Papano kung di siya agad bumalik? Tatlong araw na lang ang natitira kong araw bago bumalik ng Korea. Alam ko sa sarili ko na matatagalan bago ako makabalik o di kaya naman ay may posibilidad na hindi na ako makabalik. Natatakot ako sa thought na hindi ko na ulit makikita si Janus.

Natigil lang ang pag iisip ko dahil sa tawag ni Frai. Okay na kaming dalawa ni Frai. Napatawad ko na siya dahil alam ko din naman na ginawa niya yun para sakin. Maswerte nga ako dahil mayroon akong kakambal na gaya niya.

"Hello?"

"Feiri I just called to tell you that I already booked my flight today 3p.m. Sunod ka na lang sakin in 3 days. Alam kong ayaw mo pang umuwi kaya I'll let you. I need to surrender my flag to Umma now. Hindi ako pwedeng magtago habang buhay." Malungkot ang tono niya habang sinasabi ito. It seems like hindi niya din gustong umuwi. I know that feeling because that is what I'm feeling right now. Siguro nga may koneksyon talaga ang damdamin ng mga kambal because right now we are on the same boat.

"Pwede ka namang hindi na muna umuwi right? You can stay here with Kim. Hindi mo na ako kailangan pang saluhin."

"Hindi na pwede Fei. She already knew my secret and right now galit na galit siya sakin. She told me that she don't want to see my face ever again. And I'll respect her decision. I'm such a jerk na nagawang magpanggap na isang babae at tumakas sa mga responsibilities na nakaatang sakin. Umuwi man ako o hindi ay wala ding magbabago. " medyo garadgad pa ang boses niya habang nagsasalita. It's just like he is crying?

"Wait are you crying?" tanong ko pero natawa lang siya. What is wrong with this guy.

"I'm not. I need to go. I still need to pack up my things. Bye." He already ended up the call kahit na hindi pa ako nakakapagpaalam. Alam kong mabigat ang dinadala niya ngayon. By now I'll just let him be. But that doesn't make me stop to interfere in his business. Masyadong mabait sakin si Frai and now it's time to return the favor.

--

"Hi" nakangiting bungad ko kay Kim. Ang laki ng pinagbago niya sa Kim na nakilala ko noon. Gusot gusot ang damit niya na para bang hindi man lang siya nag effort na mamili ng damit na masusuot. Ang lalim ng mata niya dahil sa eyebags na marahil ay nagmula sa hindi pagtulog o labis na pag iyak. By the looks of her masasabi mong broken hearted siya. Matabang siyang natawa pagkakita sakin. Naningkit ang kanyang mga mata at tila ba handa ng manumbat anytime.

"How many times do I need to tell you that get lost? Ayaw na kitang makita kahit kailan." Inis na sigaw niya sakin pero hindi natinag ang mapaglarong ngiti sa mga labi ko. Tila kasi taliwas ang sinasabi niya sa gustong gawin ng puso niya. Nakita kong nakakuyom ang mga kamao niya na para bang pinipigilan niya ang sarili niya na takbuhin ang distansiya naming dalawa.

"Aalis ako katapos nito, but then hear me out first. Kung inaakala mo na ako si Travis, pwes nagkakamali ka. I'm Tracey. The real one. Siguro sa mga oras na ito ay sinunod na ng kakambal ko ang gusto mo. Get lost right? Well paalis na siya and I think he will never coming back again. Masaya ka na siguro nyan dahil sa pagtataboy mo sa kakambal ko. I don't want to beg to you para patawarin siya but I guess kailangan mong malaman ang story behind everything." Nakita ko ang pagtataka at curiosity sa mukha niya.in that instance alam ko sa sarili ko na mabilis ko siyang mapapasunod sa gusto ko.