one** oh-oh trouble

6.3K 117 3
                                    

(Tracey POV)

"What the. I told you to give me that damn drink. Are you deaf or what." Yan lang naman ang nadatnan kong eksena pagkasakay ko ng eroplano. Yung totoo nasa eroplano ba ako o nasa palengke.

"But ma'am it's on our guidelines here that alcohol drinks are forbidden. I'm really sorry ma'am. If you like we can give you fruit juice or coffee."

"No i told you to give me a sip of vodka. Now tell your head to give me or I'll report you to your manager. I'm the minister's daughter so just give me what i want."

Oh my god yung boses pa lang niya nakakairita na. Laslasan ko kaya yung leeg niya para naman di ko na marinig ang nakakairitang boses niya. I start walking papunta sa kanila kawawa na kasi ang crew ng plane na ito. Hindi dapat niya pinagsisibihan ang mga walang kwentang tao gaya ng babae na yun. She's so irritating.

"Noona doon yung seat natin saan ka pupunta?" Tanong sakin ni Maki(AN: Si Maki ay ang anak nila Kai at Miyuki. Mas bata siya ng isang taon kay Tracey.)

"Magtatapon lang ako ng basura, sama ka?" I said with a smirk. Agad naman niyang nagets ang ibig kong sabihin kaya napailing na lang siya. He knows that i hate irrigating people specially girls with high pitch voice. Duh hindi sila maganda kaya wag silang magmaganda.

"Excuse me what is this commotion all about?" Tanong ko sa crew kaya naman nanlaki ang mata niya. Well alam kong kilala niya ako base sa expression niya ngayon.

"Ma'am s-she want t-to have a glass of vodka. B-but it's our rule in this airline that it's forbidden." She said while stuttering.

"Are you the manager?" Singit naman nung impakta. The hell? Manager? Ako? Sa ganda kong ito.

"Excuse me. If I'm the manager maybe your the maid." Sabi ko with taas kilay pa. Mataray na kung mataray. I hate her ata ayaw kong makipaaplastikan. Kung wala lang ibang tao dito baka kanina pa siya pinaglalamayan.

"WHAT?? Do I look like an ewww maid. The hell don't you know me?" Sigaw niya sakin kaya naman lalo ako nairita. How dare she to shout in front of me. Paano kung mapunta ang bacteria niya sakin. Kailangan ko yatang maligo ng sanitizer.

"I'll return the question to you. Don't you know me how dare you to shout in front of me. Look Miss who ever you are. You are not welcome in this plane so if I were you I'll start packing up and heading out of this plane before i kick you out." Sabi ko sa kanya kaya naman lalo siyang nairita. Duh hindi niya ako kilala. Wag na wag niya akong subukan.

"You. I'm gonna report this to Appa and I'm sure that who ever are you. You'll beg for me to stop my Appa." She said but i just smirked. Go on magsumbong ka para naman malaman mo kung sino ang kinakalaban mo.

She talked to her phone for few minutes bago niya binigay sakin. Duh ang pangit ng phone niya. Hindi niya ba alam ang latest ngayon? Well hindi niya siguro afford kawawa naman.

"Hello. Who ever you are how dare you to talk to my daughter just like that." Sigaw sakin ng tatay siguro niya. Aba ang kapal. Mag ama nga sila.

"I'm Tracey Feiri Jansen Madrigal. I know you know me Mr. And I'm pretty sure that you don't wanna have an enemy like me. If i were you I'll sent your daughter out of this plane or else you're going to be poorer than the street rats. To bad I'm giving you 30 seconds only or say bye bye to everything you're having right now." Sabi ko bago binigay sa babae ang cheap niyang phone. Hindi ko na kailangan pang malaman kung ano ang response niya dahil alam kong makikiusap lang siya. Tsk

"What? I'm going to what. As in now Appa. O-okay I'm going." Sabi niya bago ibaba ang phone niya. Tumingin pa siya sakin na parang takot. Mabilis niyang kinuha ang gamit niya pero bago siya tuluyang makaalis i kick her butt dahilan para matumba siya. Tss weak!.

ROTGT Book2: Assassin's First Mission: Finding my lost twinWhere stories live. Discover now