Magda Lenna...

Chapter 41

Hindi niya ako pinayagan na umalis kaya naman heto kami at tahimik na kumakain.

"How are you?"basag nito sa katahimikan. Tinitigan ko ang kanyang mga mata na sobrang namiss ko.

"I'm good. As you can see isa na akong abogado at sucessful nadin."tumango ito.

"I can see that."

"Ano ba talaga ang kailangan mo, deretsahin mo na ako dahil wala akong oras. Kailangan ko pang bumalik sa opisina."inirapan ko ito at itinuloy ang pagkain.

"Kagaya ng sinabi ko sayo kanina ay gusto kong mag file ng annulment."

"Bakit ako? Saka sigurado kanaba dyan? Paano yung anak mo?"sunod-sunod kong tanong.

"I can handle that. Kilala kita at alam mo ang history namin kaya ikaw ang gusto ko."

"Wala akong alam sa history niyo."

"Ganoon ba? Kailangan ko pa palang ipaliwanag sayo."bumuntong hininga ito at nagpunas na ng labi

"Oo. At bigyan mo ako ng valid reason kung gusto mong ma annul ang kasal mo."naiinis ako sakanya bakit niya to ginagawa eh mukha naman silang masaya.

"She has an uffair with another man. Is that an enough reason to get rid of our marriage?"tinitigan ako nito ng mataman, walang emosyon ang makikita sa mga mata nito.

Paano niya kaya nagagawa iyon? Ipinilig ko ang aking ulo. "Sigurado ka ba dyan sa ibinibintang mo? May ebidensya kaba?"

Tinaasan ko ito ng kilay ng ngumisi lang ito sa akin. Bakit naman siya lolokohin ni Jenna? Hay ewan.

"Ofcourse. Bakit naman ako lalaban ng walang sandata?"nabilauakan ako sa sinabi nya. Ibang sandata kasi ang naisip ko ayan tuloy! Pervert Lenna!

"Okay kalang?"hinagod nito ang likod ko at pinainom ako ng tubig.

"Sorry may naisip lang ako."hinging paumanhin ko sa kanya.

Bumalik ito sa pagkakaupo at ng tignan ko ito ay may mapaglarong ngiti ang makikita sa mukha nito. "What?"kunot noong tanong ko.

"Anong iniisip mo nung sinabi kong sandata?"tanong nito at lumapad lalo ang pagkakangiti ng manlaki ang mata ko.

"Excuse me wala akong iniisip!"tumawa lang ito. Ako naman ay pinamulahan sa hiya.

Ngumuso ako at ipinagkrus ang aking mga braso sa aking dibdib.

"Don't pout."sabi nito at sumeryoso na.

"Ang dami mong problema alam mo yon?"reklamo ko dito.

"I know."nagbuntong hininga ito. "Ano na? Let's discuss now about that annulment."

"Excited much?"

"Sobra-sobra na ang walong taon na paghihintay."nagkibit ito ng balikat at nag-iwas ng tingin.

What did he say? Eight years? May iba ba iyon ibig sabihin? O nangangarap lang ako na mabigyan ng pag-asa? Ewan.

So that lunch went well when we discuss about that annulment. We parted way's when we realize that's its already two in the afternoon.

Kung hindi pa ako tinawagan ni Marcus ay hindi pa kami mahihinto sa pag-uusap ni Gabriel.

Nalungkot ako ng maghiwalay na kami. How I miss him so much. Umiling ako dahil sa isipin na iyon. Oo na namiss mo na siya tapos ano? Paasahin kananaman niya. Ganon kaya siya!

I went straight to my office and continue working on the unfinish cases that I left earlier.