Rise of the Warriors

(48) Smile

Casie's P.O V

Days passed pero hindi pa rin siya nagbabago. Tahimik, palaging nakatingin sa malayo at balisa. Ilang araw na rin kaming walang balita tungkol kina Jed at Raxelle na siya  ikinabahala naming lahat, lalo na siya.

"Pre, ayos ka lang ba? Ilang araw ka ng ganyan aa."
"Susubukan kong maging maayos."
"Huwag mong masyadong pahirapan ang sarili mo. Maniwala na lang tayong ligtas sila ng sa ganun mabawasan ang pag-aalala natin."
"Hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko Pre. Mahirap para sa akin dahil dalawang beses na niya akong iniiwan."
"Sana lang ay magkasama silang dalawa para alam nating ligtas sila pareho dahil pareho silang malakas." Biglang nagbago ang expression ng mukha niya at tila hindi niya nagustuhan ang possibility sa sinabi ni Renz. Tumayo siya at palabas na sana ng room ng pigilan siya ni Renz. "San ka pupunta Mackie?"
"Magpapahangin lang."

Based on his action, malalaman mo na mahal na mahal niya talaga si Raxelle. He doesn't like the idea na magkasama sila ni Jed dahil magiging mahirap ang laban sa pagitan nilang dalawa at kung magkaganunman, malaki ang lamang ni Jed sa kanya. He's selfish when it comes to Raxelle. He only wants her just for himself. That shows how much he loves her more than how much he loved me before.

"Eavesdropping is never a good act but now, I am used to it." I whispered and stand after it. Balak ko siyang sundan kagaya ng ginagawa ko sa mga nakalipas na araw. I want to make sure na wala siyang balak gawin sa sarili niya. Exaggerated? Well, sort of. I am just concern because...because...he's my friend?

By looking at the window here in our corridor, duon ko nakita kung saan siya pupunta. Here we go again. Duon na naman siya sa lugar na araw-araw na lang ata pinupuntahan niya.

"Stalker mode enable."

---

Mula dito sa pwesto ko, makikita ang sunod-sunod na pagpatak ng mga luha mula sa kanyang mga mata. How many times you'll cry because of her?

"Mackie." I whispered pero parang narinig niya ito at biglang lumingon sa pwesto ko. Mabuti na lang at nakapagtago ako sa likod ng puno ng cherry blossom na malapit sa kanya. Kamuntik na yun aa.
"May tao ba diyan?" I heard him asked. Wala. Walang tao dito. Waaa. "Kung sino mang nandiyan lumabas ka?" Waaaa. Kaingay-ingay ko kasi ee. - -

Minutes passed at hindi ko na narinig pang magsalita si Mackie. Baka naman naisip niya na wala talagang tao at guni-guni niya lang yun. Haaay.

Sumilip ako at dun ko nakita na nakahiga na sa bermuda grass ng field si Mackie. With his eyes closed, aakalain mo na walang problema. Napakaamo ng mukha tapos ang kinis-kinis pa. Ang ganda ng pilik mata kahit na malayo ako kita ko pa rin, tapos ang tangos ng ilong, tapos kissable lips pa. Haaaay.

Napabalik ako sa sarili ko ng mapagtanto ko kung anong pinagsasabi ko. Waaaa. Fan girling mode na ba to. Waaa. Ang landi ko. Mali kayo ng iniisip, hindi ko pinagmamasdan si Mackie. Promise! Waaa. I'm shy na. >//////<

Since hindi naman niya alam na nandito ako, I'll try to make his environment more comfortable and relaxing. I raised my right hand at itinapat ito sa mga halaman na nakapalibot sa buong Oval. Marami-rami to.

I closed my eyes and boom. The flowers bloomed beautifully.

At first hindi to napansin ni Mackie pero nung maamoy na niya ang bangong dala nito, napabangon siya at pinagmasdan ang paligid.

"Wow. Ang ganda." He was amazed yet his eyes aren't enough to tell na okay na siya. Sadness appears on it. Kulang pa.

Napalinga-linga ako sa paligid at humanap pa ng bagay o halaman o puno na pwede kong gamitin.

Anu ba yan? Kung kelan naman kelangan saka wala akong makita. Ang lalayo kasi ng puno tsssk.

POK.