Rise of the Warriors

(49) She Fell

Raxelle's P.O.V

Naalimpungatan ako ng makaramdam ng lamig na dumampi sa aking balat. Pakiramdam ko, nagtaasan lahat ng balahibo ko. Isa ito sa pagsubok na kinahaharap ko dito sa kweba. Kulang sila sa gamit kaya pati kumot wala sila. Hindi lang ako ang nakakaranas ng ganito kundi pati na rin ang mga taong nandito.

Kapag dumadating ang madaling-araw, sobrang lamig ang tinitiis nila, iba sa kinalakihan nila na may makapal na balabal o kumot ang yumayapos sa kanila.

"Ang lamig." Half awake na sabi ko. Nakaramdam ako ng isang bagay na dumantay sa braso ko. Isang malaking bagay na bumalot sa katawan ko. Dahil dito, hindi ko na gaanong maramdaman ang lamig.

---

"Raxelle...Raxelle..."
"Hmmmm?" Ang ingay.
"Gising na."
"Hmmmm?" Sa halip na makarinig ako ng tugon mula sa kanya, nakaramdam ako ng malambot na bagay na dumampi sa aking noo. Eroplano ba yun? XD (Nagjoke ako. Tumawa kayo. -____-)

Dahil medyo nacurious ako kung eroplano ba yun... (Nagjoke ulit ako, tumawa na kayo -___-#...I slowly opened my eyes. Hindi ko siya ganung maaninag dahil bahagya lamang nakabukas ang aking mata.

"Good Morning Raxelle. I Love You!" Si Jed...inaantok pa ako.
"I Love You Too!"
"A-ANO?" Tanong niya sa akin habang kinukusot ko aking mata atsaka siya deretsong tiningnan.

O/////O Ganyan itsura niya. Bakit? Anong meron?

"Anyare sayo?"
"U-ulitin mo nga yung s-sinabi mo."
"May sinabi ba ako?" Inaantok pa talaga ako. Lutang pa rin ako ee
"Oo yung ano..."
"Yung?" Pero bago pa siya nakasagot. para akong biglang nabuhusan ng malamig na tubig dahil sa kahihiyan. Waaaaa. Naalala ko na. Sinabi ko ba yun? Waaaa. Akala ko nananaginip lang ako. Waaaa. "W-wala naman akong s-sinabi aa."
"Meron. Yung ano..."
"H-hala siya. Wala akong sinabi. Nananaginip ka lang ata."
"Hindi. Dinig na dinig ko sabi mo I Lov-" Bigla kong tinakpan ang bibig niya at saka siya sinimangutan.
"Wala akong sinabing ganyan. Bumangon ka na at lumabas. Bilis." Sabay tulak sa kanya.
"Wala nga ba?" Nagtatakang sabi niya sa akin. Waaaa. Leche to.
"Oo. Wala. Kung ano ano kasing pumapasok jan sa isip mo. Atsaka, haler. Feeling mo ha."
"Pero parang sinabi mo talaga yun. Dinig na dinig ko ee." Isa pa... tatamaan na to sa akin.
"WALA NGA SABI AKONG SINABI. UMALIS KA NA NGA DITO." Sabay tulak ko sa kanya palabas ng kwarto at malakas na isinara ang pinto.

Tatae-tae kasi. Bakit ko ba sinabi yun? Baka kung anong isipin ng mokong na yun. Waaaa. Ang puso ko. Ang bilis ng tibok. Pero... bakit ko nga ba sinabi yun? Hindi kaya....

---

"Kain ka lang ng marami ha. Ampayat mo na kasi."
"Wow ha. Ang taba mo. Magkasing laki lang tayo oh."
"Sinasabi ko lang na kumain ka ng madami. Hindi ko naman ipinagmamalaki yung katawan kong maraming ABS."
"Abs? Ni isa nga wala akong makita."
"In denial ka lang"
"Kahit maghubad ka pa ngayon, ituturo ko sayo yang tiyan mong flat."
"Galit ka na niyan?"
"Nah. Just stating the mere fact."
"bakit ang sungit mo?"
"bakit ang yabang mo?"
"Kaya ka siguro ganyan dahil sa sinabi mo kanina." Napalaki ang mata ko at saka tinusok ng sobrang diin ang ulam namin ngayon. "Oh! Patay na nga yung manok, idodouble dead mo pa."
"Anu bang pake mo?"
"Marami akong pake sayo."
"Pwes ako ang wala."
"Sus. Halikan kita jan ee."
"The F. Ewan ko sayo." Kumain na lang ako kesa makipag-usap pa sa close-minded na lalaking ito. Kakainis. Kanina pa nya inuulit-ulit sakin yung sinabi ko daw kanina. Ewan.

"MGA KASAMAAAAAA."

O_____O siguro kung may mas lalaki pa sa matang ganyan, ganun ang mata namin ngayon dahil sa isang kasamahan ni Yaya na duguan at puno ng sugat. Anong nangyari?

"Brando anong nanyari sayo?" Mangiyak-ngiyak na sabi ng isa sa kasamahan ni Yaya habang nakaalalay dito. Base sa kilos niya, siya siguro ang asawa ng mamang nagngangalang Brando.
"Julia, malapit dito ang isang Grupo ng Black Army. Natunton nila ako malapit sa lawa habang nangingisda. Kinuwa nila ang mga isdang nahuli ko at nung ayaw kong ibigay sa kanila, sinaktan nila ako. Julia, maaaring, nasundan nila ako dito."