Karanlığın Prensleri "Günahlar Evi"

SONA KALAN AÇ KALIR

Kızlar ormanlık yola saptıklarında nereye gidiyor olduklarını merak etmeye başlamışlardı. Hangi cehennemdeydi bu ev?

Yaklaşık olarak evden çıktıklarından bu yana otuz beş - kırk dakikadır yol alıyorlardı. Nihayet araba çakıllı yola girmişti. Araç durduğunda kızlar arabadan indiler hemen.

"Of bacaklarım tutuldu resmen."

Dolunay uzun bacaklarını esnetmeye başladı. Kızlardan herhangi bir ses çıkmayınca onlara doğru baktı.

"Hey. Neyiniz var sizin? Nereye bön bön bakıyorsunuz öyle?"

Duru eliyle arkasını işaret etti. Dolunay doğrulup gösterdiği tarafa dönünce gördüğü dehşet büyüklükteki ev, ağzının beş karış açılmasına neden olmuştu. İşaret parmağıyla evi gösterip içindeki şaşkınlığı dışarıya vurdu.

"Benden bu evi temizlememi istemeyin!"

Beril ve Duru aynı anda Dolunay'a döndüler.

"Bu evi gördüğünde direk aklına gelen nasıl temizleyeceğin mi oldu yani?"

"Şuna baksanıza ama dev gibi. Üç tane hizmetli az bile bu eve."

"Dolunay Hanım, sanırım bir yanlış anlaşılma var. Temizlik için ayrı görevliler var. Siz evin beylerine hizmet edeceksiniz."

İsminin Mehmet olduğunu öğrendikleri şöför araya girip endişelerini yatıştırmıştı.

"Peki tam olarak ne yapacağız ve beyler dediğiniz kim oluyor?"

"Dolunay Hanım size görev bilgilendirmesini baş kahya Hüseyin efendi yapacaktır. Benim vazifem burada sona eriyor."

Cebinden telefonunu çıkartıp biriyle görüştükten sonra malikanenin kapısına yaklaşıp zili çaldı. Kapıyı oldukça şık bir üniforma giyen Hüseyin efendi açmıştı.

"Hoşgeldiniz. Bizde sizi bekliyorduk."

Hüseyin efendi arkasında duran bir görevliye bavulları odalara taşımasını emretti. Ne yani ayrı odalar da mı kalacaklardı bu koskoca yerde? Aman ne güzel.

"Neden ayrı odalarda kalmak zorundayız? Bize tek bir oda veremez misiniz?"

"Malesef odalarınız hizmet ettiğiniz efendilerin yanındaki oda olmak zorunda. Üzgünüm."

Kızlar hayal kırıklığıyla başlarını salladılar. Neyse en azından tamamen ayrılmamışlardı nihayetinde.

"Şimdi bayanlar lütfen beni takip edin."

Kızlar arkada kahya önde merdivenlerden yukarıya çıktılar. Odanın birinin önünde durdular.

"Beril hanım hanginiz?"

Beril kendisini göstererek söyledi.

"Benim."

"Burası senin odan. Bugün dinlenin yarın resmi olarak vazifenize başlayacaksınız. Bir saat sonra da yemek var. Mutfak kısmında ihtiyaçlarınız karşılanacaktır."

Beril kızlara el sallayıp odadan içeriye girdi. Duru ve Dolunay da odalarına yerleştikten sonra whatsapp'dan sohbete başladılar.

Duru: kendimi hani şu zengin evlerindeki hayatları konu alan filmlerdeki gibi hissettim kızlar.

Dolunay: ben hala garipsiyorum. Tek başıma uyuyabilecek miyim onu bile bilmiyorum.

Beril : uyuyamazsan bey'in odasına gidersin 😎😎

Duru : 😅😅

Dolunay : aman çok komik.

Beril: gece kalkıp kanını içecek değil ya. Koyun koyuna yatarsınız işte.

Dolunay: hee ne demezsin. Ne işim olur benim elin adamıyla ya

Duru: kızlar ya hizmet edeceğimiz beyler nasıl birileridir acaba?

Dolunay : inşallah sapık falan değillerdir.

Beril : valla sapık değilse de seni görünce kesin olacaktır.

Dolunay : aman Beril ya sen de geç dalganı benimle.

Beril : dalga değil şekerim iltifat

Duru : kızlar bırakın şu kavgayı da yemeğe iniyoruz değil mi?"

Beril: kaçar mı? Kurt gibi açım.

Dolunay: al bende de o kadar. Ne dersiniz mutfağı bulabilecek miyiz? 😂😂😂

Duru : sona kalan yemeğini paylaşır!

Beril : kaybeden genelde hep sen oluyorsun. Bana uyar 😊

Duru : görücez orasını(!)

Dolunay : o halde saatlerinize bakın. Tam beş dakika sonra fırlıyoruz. Yemekte görüşürüz ezikler. 😈😈

Beril: ✊✊✊

Duru : 💪💪

Geçen beş dakikanın ardından nihayet yemek yiyebilecekti. Ah şu lanet iddia(!) İnşallah kızlardan geride kalıp yemeğini paylaşmak zorunda kalmazdı. Yoksa kesinlikle bu gece açlıktan uyuyamayacaktı Dolunay.

Odadan çıkar çıkmaz depar atma niyetiyle acele fırlamıştı kapıdan. Talih bu ya çıkar çıkmaz da biriyle çarpışmıştı. Sert bir şekilde çarptığı için gerisin geriye popo üstü yapıştı.

"Off acıdı."

Sızlayan yerini ovalarken çarptığı kişiye kafasını kaldırıp baktı.

"Se..Sen(!)"