Karanlığın Prensleri "Günahlar Evi"

TATİL

"Duru şu kremi sırtıma sürebilir misin?"

"Sevgiline sürdürsene canım. O daha iyi sürer kesin."

Dolunay şezlongda duran havluyu Duru'nun üzerine fırlattı.

"Pişlikleşmesene Duru."

"Haklı bana ver şunu!"

"Sen de nereden çıktın şimdi? En son arkana bile bakmadan yüzmeye gidiyordun."

"Yüzmeyi sevdiğimi biliyorsun güzelim."

"İlk birlikte tatilimiz ama sen beni yalnız bırakıyorsun. Defol istemiyorum seni. Sürme sen krem falan."

Talha şezlongdaki sevgilisinin yanına oturdu. Eline bir miktar krem döktü.

"Yapma ama bebeğim. Ben senden uzak kalamam hem bilmiyor musun?"

"Hadi oradan yalancı."

Hira daha fazla dayanamayıp ayağa kalktı.

"Duru yürü daha fazla bu tabloya dayanamayacağım. İçecek birşeyler alalım biz. Biraz daha kalırsam intihar edeceğim. Bu romantizim bana biraz fazla."

Duru da kumruları yalnız bırakmak adına yanlarından ayrıldı.

Hira sanki değişmeye başlamıştı. Evvelden tanıdığı kız vurdumduymaz, kimseye aman vermeyen, burnundan kıl aldırmayan egoistin tekiydi. Ama iki hafta önce babasının, sevdiği adamın hayatını mahfetmesine şahit olduktan sonra yaşadığı suçluluk yüzünden yumuşamaya başlamıştı. Demek gerçekten Arat'ı seviyordu. Beril'e duyduğu derin bağ olmasaydı onu kabullenebilirdi belki de.

Beril bir gün dönecek miydi sahiden? Sonuçta ikiside aynı kişiydi. Belki bir ihtimal Beril'in karakteri ağır basıp Hira tamamen Beril olabilirdi. Tabi bu sadece kendi içinden geçenlerdi. Böyle bir ihtimal hiç var olmayabilirdi.

"Duru sana diyorum?"

"Hah?"

"Ne içiyorsun karar verdin mi?"

"Ah evet meyve kokteyli alayım ben."

Hira barmene iki tane meyve kokteyli siparişi verdi. İki kız bar taburesinde oturuyorlardı.

"Söylesene Hira, baban...yani şey..."

"Babamın tek istediği benim. Aslına bakarsan benim iyi olmamı istiyor. Çok uzun zaman önce öldüğümü biliyorsun. Aslında bu tamamen benim hatamdı. Ama annem ve babam Arat'ı sorumlu tuttular. Çünkü onlara göre emanetlerine sahip çıkamamıştı."

"Senin iyiliğini istiyorsa neden sevdiğin adama zarar vermek istiyor anlayamıyorum."

"Babam nasıl desem...biraz kincidir. Annem benim için kolay affeder ama babam öyle değil malesef. Benim tekrardan Arat'ın yanında zarar göreceğimi düşünüyor. Onun fikrini nasıl değiştirebileceğimi hiç bilmiyorum."

"Zor bir durum desene."

İki kız tekrardan sessizliğe gömülmüşlerdi. İçecekleri bittikten sonra birer dondurma siparişi verdiler.

"Hira?"

"Evet?"

"Sana birşey sormak istiyorum."

"Sor bakalım."

Duru önce çekinse de derin bir nefes aldı ve gözlerini Hira'ya sabitledi.

"Egemen'in ailesini...şey...baban mı...yani yapmış olabilir mi?"

Hira kaşlarını çatıp düşünüyormuş gibi bir müddet durdu.

"Başta bende bir an babamdan şüphelendim. Lakin babam korkakça adam öldürecek bir adam değildir. Yanlış anlama bu yaptıklarını onayladığım anlamına gelmiyor. Yinede nasıl desem...babam gövde gösterisi yapmayı sever. O yapmış olsaydı gözlerine soka soka yapardı. Sessizce değil."