Karanlığın Prensleri "Günahlar Evi"

BAY U.K

Arat ofisinde oturmuş başlarına gelenleri düşünüyordu. Herşeyin bu kadar üst üste gelişmesinin  bir tesadüf olamayacağını bilecek kadar uzun yaşamıştı. Birileri onlarla oynuyordu resmen ve nasıl oluyorsa hiç bir iz bırakmıyorlardı ve zamanlamaları ise mükemmeldi.

"Kimsiniz siz lanet olsun!"

Ellerini saçlarına geçirip masaya koydu dirseklerini. O esnada kapı çalındı.

"Gel."

Sekreteri Nehir elinde birkaç evrakla içeriye girdi. Şuan hiç iş çalışacak durumda değildi. Kafası olanlarla öylesine meşguldü ki.

"Nehir bugün ki toplantıları iptal et. Erken çıkacağım."

"Peki efendim."

Elindeki evrakları masaya bıraktı. Kapıdan çıkmak üzereyken tekrardan Arat'a döndü.

"Arat Bey size bir zarf gelmiş. Evrakların üzerine bıraktım."

Arat'ın gözleri evrakların üzerindeki zarfa yöneldi. İlk defa mühürlü bir zarf alıyordu. Kimden gelmiş olabilirdi acaba?

"Tamam sen çıkabilirsin Nehir."

Nehir kapıdan çıktığında zarfa uzanıp açtı. Zarfta birkaç fotograf ve birde mektup vardı. Fotografları çevirip baktığı zaman kan beynine sıçradı adeta. Resimlerde Talha, Dolunay, Duru ve Egemen vardı. Hırsla mektubu açıp hızlıca okumaya başladı.

Seni daha öncede uyarmama rağmen beni dinlemedin ve kafanın dikine gittin.

Yaşadıklarının tesadüf olamayacağını bilecek kadar akıllı bir adamsın. Sana istediğimde ne kadar yakınında olabileceğimi göstermek istedim.

Sevdiklerinin canı yansın istemiyorsan onu bana geri ver. Bu sana son uyarım.

Egemen sevgilisine kavuştuğu için mutlu olmuştur sanırım. Ona da sevgilerimi ilet.

U.K

Bu mektubu gönderen her kimse istese neler yapabileceğini göstermek için hayatlarına müdahale etmişti. Öfke hızla bedenini ele geçirirken sonunda kendisini tutamayıp patladı. Masada ne var ne yok etrafa saçarken bir yandan da küfürler savuruyordu. O Yeşim denen sürtükle de ayrı ilgilenecekti(!) Demek bu şerefsiz için çalışıyordu.

"Seni lanet olası o*ospu çocuğu! Kimsin sen lan bizle uğraşıyorsun?? Seni bir elime geçirirsem feriştahını s*keceğim piç!"

Güvenlik şefi içeriye girdiğinde karşısındaki gördüğü manzarayla hayretler içerisinde kalmıştı. Çünkü Arat Bey iş yerinde ne kadar sert olsada efendiliğini kaybetmemiş bir adamdı.

"Efendim iyi misiniz?"

"Değilim Hamit hiç değilim!"

Cebinden telefonu çıkartıp Egemen'i aradı.

"Alo Egemen neredesin?"

"...."

"Konuşmamız gerek. Acil."

"...."

"Ben Talha'yı arayacağım şimdi. Saklı Bahçe'de buluşalım."

"....."

"Bu arada Yeşim'i de getir. Gelince anlatırım ama sakın benim istediğimi söyleme."

Telefonu kapatıp direk Talha'yı onunda gelmesi için aradı. Tam telefonu kapatmıştı ki Hira'nın aradığını gördü.

"Efendim Hira?"

"..."

"Bugün işim var gelemem."