Karanlığın Prensleri "Günahlar Evi"

GÖRÜŞME

"...nerede olduklarını biliyorum ama bizi öylece içeriye alacaklarını zannetmiyorum."

"Orasını göreceğiz. Bizi onlara götür."

••°°°°°°°°°

"Neden burada bu kadar çok koruma var?"

"Sana söylemiştim agresif çocuk. Bu dağın görünen yüzü ve eğer bir kilometre bile yakına gidecek olursak bizi anında yakalarlar."

Zehir'in bunları söylediği esnada Hira çoktan ilerlemeye başlamıştı bile. Onu gören Zehir, Egemen'e dönüp konuştu.

"Ben şimdi ne dedim? Bu kızın başıbuyrukluğu yüzünden neler çekiyorum birbilsen."

Egemen de Hira'nın peşinden gitmeye başladığında bu kez kendi kendine söylendi.

"Tamam. Çok güzel! Gidin de yakalasınlar sizi. Kılımı kıpırdatırsam namerdim."

İlerleyişlerini biraz daha izledikten sonra dayanamayıp peşlerinden koştu ve kolunu Hira'nın omuzuna geçirdi. Abisinin kararından vazgeçmiş olmasına gülümseyerek baktı.

"Gelmeyeceksin sanıyordum?

"Aslında gelmeyecektim. Ama kız kardeşime birilerinin dokunabileceği fikrinden hoşlanmadım."

"Savaşa gitmiyoruz ya abi? Arkadaşlarımızı bize elbet göstereceklerdir."

Zehir karşılarında duran görkemli yapıya bakıp gözlerini kıstı. Umarım...

Daha binaya yaklaşamamışlardı ki iki görevli yanlarında bitmişti.

"Daha fazla ilerleyemezsiniz. Diğer taraftan devam edin lütfen."

Aralarında en sakin ve aklı başında olan Hira olduğu için görevlilerle o muhattap oldu.

"Yetkili birisiyle konuşmaya geldik."

"Konu neydi?"

"Arkadaşlarımızı buraya getirmişler. Onları görmek istiyoruz."

Görevli onları hızlı bir şekilde süzüp tekrar Hira'ya döndü.

"Bir dakika bekleyin."

Ardından telsizden birilerine kaç şey söyledikten sonra yeniden onlara yöneldi.

"Benimle gelin. Önce üst aramasından geçeceksiniz."

Hira, Egemen ve Zehir görevlinin peşi sıra ilerlediler. Detaylı bir üst aramasından geçtikten sonra ana binaya yönlendirildiler.

"Beni takip edin, ayrılmayın ve soru sormayın."

"Ne kadar sevecen bir tip değil mi? Şu surata bir baksa..."

Hira susması içi abisinin karnına dirseğini geçirmek üzere hareketlenmişti ki hareketini farkeden Zehir hemen kolundan tuttu.

"Bu acıtabilirdi kardeşim."

Abisinin elinden kolunu çekti ve yüzüne baktı.

"Sadece susup ilerlesek? Bir aksilik çıkmadan onları görmek istiyorum izin verirsen."

Zehir işaret parmağıyla ben masumum gibilerinden başının üzerinden hâle şeklini çizdi.

Uzun ve geniş koridorda ilerlemeye devam ettiler. Görevli bir kapının önünde durup cebindeki anahtarı çıkardı ve kilidini açtı. Önden içeriye girip diğerlerinin kendisini takip etmesini istedi.

"Burada bekleyin."

Başkada birşey demeden kapıdan çıkıp gitti.

"Size ne kadar sevecen bir tip olduğunu söylemiştim değil mi?"