A Campus Gangster Meets Campus Princess

Chapter 45: Agaw-Buhay

Miguel POV

Nang makarating kami sa hospital. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Si Louis sobrang lalim na ng paghinga. Tinawagan ko na din sila tita Elaine.

"Louis" bulong ko sa sarili ko habang naghihintay sa labas ng emergency room.

Sobra-sobra na ang galit ko kay Shiela. Hindi ko lang alam kung bakit pati si ate dinamay niya sa galit kay Louis.

"Iho what happen to our daughter?" tanong ni tita Elaine habang umiiyak.

"Tita long story. I will tell you later po. Don't worry Louis will be fine" pagpapalakas ko ng loob ni tita

"Where's tito and Dianna?"

" Nasa company, but sooner or later nandito na sila"

Naka-upo lang kami ni Tita sa bench sa tapat ng pinto sa emergency room. Si tita hindi parin siya tumitigil kaka-iyak.

"Where's Louis? How is she?" biglang tanong ni Tito Lance kaya napatayo kami.

"Daddy Miguel kamusta na po si Mommy?" tanong saakin ni Dianna na umiiyak habang lumalapit papunta saakin.

"Louis will be fine baby"

Naupo na lang ulit kami sa bench sa harap ng emergency room habang iyak parin ng iyak sila tita Elaine at Dianna. Kami naman ni tito todo patahan sakanilang dalawa.

Hanggang lumipas ang isang oras may isang nurse ang lumabas mula sa E.R nagmamadali siyang lumabas kaya hindi namin siya natanong. Pagabalik niya kasama niya pa ang ibang doktor na tumatakbo papunta sa E.R. Para silang natataranta. Kaya agad akong lumapit sa isang doktor.

"Doc,what happen?"

"The patient is in critical condition. Excuse me"

Sh!t

Pagkasabi ng doktor agad na siyang  tumakbo papasok sa E.R. Lumapit ako kila tita at tinanong ako.

"W-what happen?"

"Doctor said, Louis is in critical condition"

Agad na nag-panic si tita dahil agad siyang tumakbo palapit sa pinto ng E.R. Sumunod din kami sakanya si Dianna karga ko. Bukas ang kurtina ng E.R kaya nakikita namin kung ano ang nangyayari sa loob.

Yung mga doktor hindi alam ang gagawin dahil lalong lumalalim ang hininga ni Louis kada lumilipas ang oras. CPR at oxygen na ang ginagawa nila pero wala paring pinagbago. Napatingin ako sa gilid ng kama niya kung saan naroon ang wave ng heart beat niya once na maging straight ang line nun ay sign lang yun na hindi na siya humihinga.

Sana wag naman.

Nagpapalit-palit ang tingin ko kay Louis at doon sa may wave ng kanyang heart beat. Habang tumatagal bumababa yung line. Yung hininga ni Louis parang mawawala na dahil sa sobrang lalim ng paghinga niya.

Louis kumapit ka!

Habang tumatagal kinakabahan na ako dahil malapit ng maging straight ang line. Sumasakit na ang mata ko kakaiyak. Mukhang ganun sila tita pero hindi nila inaalis ang mga mata nila kay Louis.

Napatingin ulit ako doon sa gilid ng kama niya. Naka-straight na ang line at si Louis tumigil na din siya sa paghinga ng malalim.

No hindi pwede 'to.

Pinipilit parin ng mga doktor na patibokin ulit ang puso niya pero nabigo sila.

Pumasok na lang kami sa loob ng E.R at tumakbo palapit kay Louis.

"Anak gumising ka" tawag sakanya ni tita habang niyuyug-yog siya.

"Princess wake up" sabi ni tito habang hawak ang kamay ni Louis.

Lumapit kami ni Dianna kay Louis. Si Dianna naupo sa tabi ni Louis habang hawak ni Dianna ang pisngi ni Louis.

"Mommy wag mo akong iwan" hagulgol ni Dianna.

"Louis please gumising ka. Lumaban ka please" pagmama-kaawa ko.

Biglang lumapit saamin ang doktor at inilayo kami ng konti kay Louis. May lumapit na dalawang nurse kay Louis.

"We're sorry. We do are best to save the patient but her body is in critical. Sorry" humarap ang doktor sa mga nurse ay may sinenyas.

Palabas na sana ang doktor at ang dalawang nurse ay iaangat na ang kumot papunta sa ulo ni Louis ng isang malalim na hininga ang narinig namin sakanya. Napatingin ako sa side ng kama niya at nakita ko yung straight line kanina ngayon nagkakaroon na siya ng curve.

Buhay siya!

"Doc, she's alive" sigaw ng nurse sa mga doktor na palabas na.

Agad naman silang nagbalikan yung dalawang nurse kanina pilit kaming pinapalabas.

"Please stay outside" sabi ng isang nurse habang inaakay kami palabas.

Wala naman kaming nagawa kaya lumabas na din kami pero bago kami lumabas pinasadahan muna namin ng tingin si Louis na pilit humihinga.

Lumaban ka please!

Naghintay kami ng tatling oras mahigit sa labas ng E.R nakatulog na nga si Dianna sa balikat ko. Lumabas na anh doktor at agad naman kaming lumapit sakanya.

"The patient is alive. She's strong it's a miracle" masiglang sabi ng doktor

"Thank god" sabi ni Tita

"Thank you doc. Can we see our daugther?" Ani Tito

"Yes you can see her. Later on she will transfer in private room. She stay here in weeks we need to observe her"

"Thank you again doc"

Pumasok kami sa loob at nakita namin si Louis na mahimbing na natutulog. May dextrose siya at medyo nakatagilid siya dahil sa sugat niya sa likod at yung tinamaan ng baril.

Naupo si tita sa tabi ng hinihigaan ni Louis. Kami naman nila tito nakatayo sa gilid ni tita.

"Anak buti hindi mo kami iniwan" sabi ni tita at hinawakan ang kamay ni Louis "Natakot kami buti nalang talaga at buhay ka" dagdag pa ni tita at simula nanamang umiyak.

Hinagod naman ni tito yung likod ni tita. Naramdaman kong gumalaw si Dianna kaya napatingin ako sakanya. Gising na siya at agad an humarap kay mommy Louis niya.

"Mommy" bulong ni Dianna kaya inilapit ko siya kay Louis.

"Daddy is mommy ok?" tanong saakin ni Dianna.

"Yes baby she's ok" tango ang binigay ko sakanya.

Kinarga siya ni tita kaya hinayaan ko muna. Nagpaalam ako na lalabas muna ng hospital para kausapin yung mga pulis.

Paglabas ko may mga ilang pulis ang naghihintay saakin. Lumapit ako sakanila at nakita ko ang isang police mobile na nasa loob sila ate at Shiela. Naawa ako kila ate pero dapat lang sakanila yan.

"Mr. Morales, right?" tanong ng isang pulis na nilapitan ko.

"Yes it's me"

"May i invite you in our station to tell the story about what happen?"

"Yes you may. I'm willing to tell the story" tumango lang siya at ako ay pumunta na sa parking ng hospital para kuhain ang kotse ko.

Pagdating ko sa police station nasa kulungan na sila ate at Shiela. Lumapit ako kay chief at nagkwento kung ano ang nagyare.

Hanggang sa napagdesisyunan na namin na ikulong sila. Kahit naman kapatid ko si ate hindi parin mawawala ang galit ko sakanya. Oo may parte saakin na naawa ako sakanya pero wala talaga nangingibabaw ang galit ko.