ACIMASIZ [ TAMAMLANDI ]

19 - Ateş !

"Mediada Ateş Hancı var.."

Iyi okumalar...

Sesin geldiği yöne bakmam ile Tamer abiyle göz göze geldim. Kesinlikle Tamer abiyi karşımda görmeyi beklemiyordum.

Kısa bir şaşkınlığın ardından hemen oturduğum yerden Tamer abiye doğru yürümeye başladım. Tamer abi boyu oldukça uzundu. Omuzları geniş, kolları kaslıydı. Dalgalı siyah saçları kısa tutamlar halinde alnına dökülmüş kusursuz yüzünü çevreliyordu. Gözleri siyahtı baktıkça insanın içini titretiyordu.

"Tamer abi" deyip kocaman sarıldım. Bu hareketim onu biran güldürmüştü. Sonra sarılışıma karşılık verip beni sıkı sıkı sarıp özlemini giderdi.

Tamer abiyle aslında benim bir kan bağım yoktu benim manevi abimdi. Tamer abi annesini Tamer abiyi doğurduktan sonra doğumda ölmüş babası ise yani Mahir amcada benim babam ile küçüklükten beri arkadaşmış hatta arkadaşlıktan ziyade can dostuydular. Aynı zamanda ortak olduklarını belirtmeliyim birlikte bir iş kurup o işi birlikte büyütmüşlerdi. Sonra birgün talihsiz bir kaza ile Mahir amca vefat ederken Tamer abi hala 10 yaşındaymış ve o gün bu gündür bizimle birlikte yaşıyordu zaten bizden başka kimsesi de yoktu Tamer abi hala 10 yaşındayken ben ise daha yeni 5 yaşında kreşe giderdim o günden sonra Tamer abi benimle ilgilendi bir abi gibi beni kız kardeşi olarak kabul edip beni dışardaki etkenlere karşı koruyup kolardı. Babam ikimizi asla birbirinden ayırt etmezdi ikimize de eşit şekilde sevgi gösterirdi hatta birkaç yıl aradan sonra Tamer abi babama baba demeye başlamıştı. Babam da buna çok sevinmişti. Hep bir kızımla bir oğlum olsun isterim derdi ve Allah bana dünyalar tatlısı bir melek ile bir şehzade verdi derdi.

Hatta bazı zamanlarda Tamer abi ile dışarı çıkar ve onun koluna girerek hava atardım.

"Çok özledim prensesimi" dedi Tamer abi düşüncelerimden sıyrılıp Tamer abiye baktım. "Bende çok özledim. dedim başımı onun boynunun girintisinden çıkarıp ona bakarken. "Hiç görüşemiyoruz" diye sitem ettim.

Tamer abi kolunu omzuma attı. "Hmm" dedi çarpık bir gülüşle "anlaşılan bazıları beni çok özlemişler."
"Tabiki de özledim" dedim iç çekerek "sonuçta iki haftaya yakın birbirimizi hiç görmedik"

Tamer abi o kadar yoğundu ki gerçekten en son ne zaman görüşüp karşılıklı bir şeyler içtik hatırlamaz oldum. O kadar yoğundu ki Almanya Türkiye arası sürekli seyahat yapıp durduğu için pek görüsemiyorduk.

"Bende seni özledim prenses. Artık sana bolca vakit ayıracağım."
"Tamer abi" dedim ona bakarken "ben yalnız yaşamak istemiyorum artık" diye devam ettim sitem dolu bir sesle. "Artık tamamen Izmir'e taşınsan da kurtulsak hem otelerde kalmaktan sıkılmadın mı üstelik bizim koskoca ev dururken."
Tamer abi kafasını hafifçe saladı. "Az kaldı prensen çok az kaldı. Bu hafta sonu Berlin'e gidip oradaki işleri tamamen haletikten sonra artık hep beraber olacağız, söz veriyorum"

"Ne kadar az"

"Iki hafta gibi bir süre sonra artık hep birlikte olacağız"

Tamam anlamında başımı saladım. O sırada Didem ile göz göze geldim.

Hay aksi Didem'i unuttum.

Hemen Tamer abinin koluna girerek Didem'in yanına gittik. Didem, 'bu kim dercesine' anlamsız gözlerle bana bakıyordu.

"Didem" dedim tebessüm ederek. "Seni abim ile tanıştırayım" deyip abimi isaret ettim.
"Didem bu benim abim Tamer, Tamer abi buda benim en yakın arkadaşım, kankim Didem."
Didem hafif tebessüm ederek "merhaba" deyip elini uzattı. Abim Didem'in elini sıkarak "merhaba" dedi.