Chapter 13: What is the Meaning of This?
"Sa'n baga kasi tayo pupunta?!" I guess 15 minutes ko nang kinukulit itong mokong na 'to, ngunit kahit anong gawin ko, ayaw niya pa rin akong sagutin. Nakakainis na nga eh, sasabihin lang naman niya, 'di pa magawa. Gaano ba kahirap 'yon?
By the way, we are here in the middle of traffic habang nakasakay kami sa kotse niya. Take note kasama namin 'yong driver niya at wala akong pakialam kung nakakahiya man sa kanya sa ginagawa kong pangungulit kay Oliver.
Tinanggal ni Oliver 'yong suot niyang earphone at lumingon siya sa akin nang naka-poker face look.
"I told you, it's a secret." Bakit ba kailangan pang i-sekreto kung malalaman ko rin naman? May pa-surprise pa, wait surprise ba ang correct term no'n? hindi naman 'ata masama kung umasa 'di ba na may surprise? Kung meron man, he just make sure na masu-surprise talaga ako, kung hindi ay babatukan ko siya.
"Dali na, sabihin mo na kasi! Ang dali-dali lang naman sabihin, hindi pa magawa." Pangungulit ko.
"Can you please be shut up? Nakakarindi na 'yan maingay mong boses. Kanina ka pa, 'pag sinabi kong secret, secret. Huwag nang makulit!" Okay? Galit na ba siya niyan? Gaga Jamilla, 'di pa ba obvious? Siguro, galit na nga siya. Nakakatakot naman siyang magalit, para siyang mangangain ng tao. Gusto ko lang naman malaman kung saan kami pupunta eh, 'yong lang naman ang gusto kong makuhang sagot mula sa kanya, 'di niya pa maibigay.
Diniretso na niya ulit ang tingin niya sa labas at sinuot na niya muli ang earphone niya. Sungit.
"May pa-gano'n pang nalalaman, 'kala mo naman ikina-cool." Bulong ko sa sarili ko at diniretso rin ang tingin sa labas ng kalsada. Alam ko naman na kahit anong pangungulit na gawin ko sa kanya ay he will never tell me where we go. But I can't control myself to avoid being stifling. Hindi naman mahirap 'yong tanong ko, it just a simple question that it has a simple answer, pero bakit hindi niya talaga masagot-sagot? Ang hirap naman suyuin nito, eh.
-
Nandito na kami ni Oliver sa loob ng mall. Hindi ko alam kung anong gagawin namin dito kasi nga wala siyang balak sabihin sa akin. Actually, kinukulit ko na naman siya kanina no'n pagkapasok pa lamang namin dito pero as always he still ignored my question. Inis na inis na inis na inis na talaga ako sa kanya.
After several minutes...
Hindi pa rin ako pinapansin ni Oliver hanggang ngayon. Kung ayaw niya 'kong pansinin, hindi ko rin siya papansinin. Gantihan lang.
Sumusunod lang ako sa kanya hanggang pumasok kami sa isang bookstore. Napansin kong may mga nag-aayos ng mga upuan at meron rin nakalagay na table sa harapan habang may nakapatong na karton sa ibabaw nito na may nakasulat na 'shadowboythatyouloved'. Napansin ko rin na may mahabang pila ng mga tao sa labas at may mga hawak na libro ni Oliver. Wait? What's the meaning of this? Don't tell me he has a booksigning today? Anong gagawin ko dito? Gosh.
"No way," bulong ko.
"Oliver may booksigning ka!?" gulat kong tanong sa kanya. Binabawi ko na ang sinabi ko kanina na hindi ko siya papansin kasi hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko magtanong.
"Obviously." Simple niyang sagot
"So, pwede na 'kong lumbas at maglibot-libot dito sa loob ng mall?" Ngi-ngiti-ngiti kong tanong.
"No, you will stay with me. Tatabi ka sa 'kin." I stared at him with an incredulously look. Wow! Anong nakain niya para ipagawa niya 'yan sa akin? Tatabi sa kanya? Seriously? Psh. Ayoko nga! Issue na naman 'to panigurado, hindi ko na nga sinusubukan mag-facebook kasi alam kong sikat na sikat na ako do'n. I will never agree on what his desicion. As in NEVER.
आप पढ़ रहे हैं
broken trust
किशोर उपन्यास"I don't believe in promises but when you came into my life, I took the risk. Eventually, natauhan akong mali pala na sumugal pa ako because you hurt me and reminding me why I should not trust anyone at all. Niloko mo ako. Pinaniwala mo ako. Sinira...
