broken trust

34. Suspicios of her Secret Admirer

Chapter 34: Suspicios of Her Secret Admirer

Pilit kong tinatanggal ang kamay niya mula sa braso ko dahil nandito na kami sa Hallway ng school namin. Hanggang ngayon ay hindi niya pa rin akong binibitawan. Gosh, some of students here, we caught their attention immediately. Another issue again for sure, Jamilla. Gosh. Kanina ko pang umaga ginagawang umiiwas sa ganito, parang hindi pa yata mangyayari.

"Let go of me," Bulong ko sa kanya ngunit tila parang wala siyang naririnig dahil deretso lang lakad niya sa daan.

Dahil pakiramdam kong wala na akong magagawa dahil ang tigas niya, tumigil na lang ako sa pagrereklamo and I let him to hold my arm. But suddenly, mas lalong lumaki ang mga mata ko when I felt his hand slowly down at my hand too. Anong kalokohan na naman 'to, Oliver?

"Minamanyak mo na naman ako," Saad ko.

"OA, gusto rin naman," This time, sinagot niya na rin ako. Gulat akong tumingin sa kanya at pinandilatan siya ng mga mata.

"Baka ikaw. Hindi mo nga ako binibitawan, eh." Banat ko.

"Tsk."

-

Konting hakbang na lang mula sa building namin ay nagulat ako nang makitang lumabas si Prince mula roon, I don't know where he went to, but there's a something that I'm sure of, inihatid ko na siya sa room niya. Pero bakit nandito pa siya?

"Prince?"

"B-bakit?" Lumingon siya sa akin, tulad ko ay gulat din siyang nakatingin sa amin. Kinakabahan ba siya? Anong problema niya? Para naman siyang hinahabol ng aso. Pawis na pawis.

"What are you doing here? Saan ka pumunta?" Nagtataka kong tanong.

"N-nag-cr lang," Sagot niya.

"P're, pagkakaalam ko, may cr 'yan building niyo," Biglang sabat ni Oliver at naramdaman kong humigpit pa ang hawak niya sa kamay ko. Muntik ko nang makalimutan na hawak niya pa rin pala ako. Siguradong pula na itong palad ko mamaya dahil sa init na aking nadarama rito. Gosh.

"Kaya nga."

"Kaso walang tubig," Tipid niyang sagot. Parang imposible naman 'yon, never ko pang na-encounter na nawalan ng tubig 'yong ibang cubicle sa school na ito pero sabagay, sa girl's comfort room ako, malay ko lang sa pang-lalaki. "May sira raw kasi," Dagdag pa niya.

"Ah, kaya pala."

Tumango-tango lang si Oliver bilang pagsang-ayon, ngunit parang ramdam kong hindi siya kumbinsido.

"Sige na, baka hinahanap na ako ni ma'am, sabihin ay ang tagal kong nag-cr," Aniya pa. Hindi na kami nakapagpaalam pa sa kanya dahil tuluyan na siyang naglakad palayo sa amin.

Tumingin ako kay Oliver at sinamaan siya ng tingin. "Wala ka ba talagang balak na bitawan 'tong kamay ko? Ang init na."

"Wala." Nagsimula na siyang maglakad kaya nagpatangay na lang ulit ako. Gosh.

-

At last, binitawan din ni Oliver 'yong kamay ko nang pagkarating namin sa room. But after I opened the door, there's a something immediately took my attention from my desk. May dalawang chocolate bar ang nakapatong mula roon.

"Here he come again, panibagong pagkain na naman," I smiled. Lumapit ako roon at kinuha 'yong sticky note na nakadikit sa gitna no'ng dalawang chocolate bar. Binasa ko ito.

'I hope you are now okay, I hope my advice helped you on your desicion. Pero siguro naman ay oo dahil nakita ko na ulit ikaw na ngumiting nang maayos. Unlike last night, puno ng lungkot. Keep it up, but always remember, I am here for you if you need a someone to talk to.' :>