broken trust

25. Welcome to Baranggay Matino

Chapter 25: Welcome to Baranggay Matino

Disclaimer: Wala pong Baranggay sa Laguna na ang Pangalan ay Matino, sa madaling salita, ako mismo ang nagbigay ng pangalan na ito at tanging kathang-isip lang ang maaari kong isulat tungkol sa baranggay na ito. 🙂

-

Thursday na, wala naman kakaibang nangyari sa mga araw na lumipas. Si Oliver ay kina-career na talaga ang ang pagsundo sa akin tuwing umaga at ang paghatid naman sa akin tuwing hapon sa bahay, until now, hindi ko pa rin alam kung anong purpose, kung bakit ginagawa niya 'yon. Ang swerte nga niya kasi every morning ay nakakalibre siya ng breakfast kila Mama.

Aside from that, akala ko tumigil na si Rence sa pagiging secret admirer ko pero hindi pa pala, kasi no'n tuesday ay nagparamdam at nagbigay na naman siya ng mga pagkain, nagulat nga ako kahapon kasi binigyan niya ako ng mga stuffs. Sinabihan ko siya na huwag na niya ulit gagawin iyon, kuntento na ako sa mga pagkain na binibigay niya sa akin, nakakabusog pa kaysa naman sa mga materyal na bagay na baka ma-stock lang sa bahay. Mabuti't pumayag siya.

Halos lahat kami ng magkakaibigan ay nandito na sa tapat ng bahay nila Claire, dito raw kami magkita-kita sabi ni Aivin. Actually, dahil hindi alam ni Oliver ang bahay ni Claire ay pumunta pa siya sa amin para sabay na raw kami pumunta rito.

We were just waiting for Jess para makaalis na kami papuntang Laguna.

Mabuti nga at pinayagan ako nila Mama at Kuya na pumunta sa Laguna kahit na two days akong hindi makakapasok at kahit hindi ko sila makakasama. To be honest, tuwing bakasyon na pumupunta kami do'n ay kinakabahan ako kasi tuwing nakikita ko ang bahay namin do'n, I've always remember the bad memories na binuo ng tatay ko. Do'n kasi nabuo ang pamilya namin at do'n din nasira.

"Ayan na si Jess!" Sigaw ni Aivin. "So, let's go?"

"Let's go!" Sigaw naming tatlong mga babae pwera lang kay Oliver na pinapanood lang kami. Hahawakan ko na sana 'yong dalawang bag na dala ko para bitbitin papuntang kotse ngunit bigla itong inagaw sa akin ni Oliver.

"Ako na magdadala." Cold niyang saad at pumunta na sa kotse.

"Yie, napaka-gentlemen naman ni kuya Oliver." Tinanggil ako ni Jess sa braso bilang pang-aasar.

"Sira." Saad ko at nagsimula na rin maglakad papasok ng kotse.

'Yon kotse na sasakyan namin ay ihahatid lang kami hanggang terminal ng bus. Sinabi na rin namin kay Aivin na kung pwede ito na lang gamitin namin papuntang Laguna ngunit sabi niya ay wala raw mapapaparadahan sa bahay at bawal naman sa kalsada iparada. Kaya commute na lang ang gagawin namin ngayon.

-

Nang pagkarating namin sa Terminal ay nagpaalam na agad kami sa driver ng kotse ni Claire. Kotse kasi niya 'yon ginamit namin.

"Sigurado ka ba talaga na ikaw na lang ang magdadala ng mga bag ko?" Tanong ko kay Oliver, may dala rin kasi siyang sariling bag.

"You don't have to worry about me."

"Hindi ako sa 'yo nag-aalala, kundi sa mga bag ko, baka kasi mailaglag mo po. Ang assuming mo naman eh. D'yan ka na nga!" Sumabay ako kila Claire maglakad at iniwan si Oliver sa likuran namin. Rinig ko pa siyang may binulong pero hindi ko na ito pinansin pa.

"Sungit. Psh."

-

We're so very thankful dahil walang masyadong pila 'yon bus na papuntang Laguna. Hays, mabuti naman at hindi ako ma-ha-hagard.

Nang pagkapasok namin sa loob ng bus ay agad akong umupo sa tabi ng bintana. Nagulat ako dahil bigla rin umupo sa tabi ko si Oliver, pero hindi ko na lang ito pinahalata sa kanya.