broken trust

48. It's Better Being Quiet

Chapter 48: It's Better Being Quiet

Lumipas ang ilang linggo but I prefer for being quiet. I just waiting the right time that he will directly admit everything he lies on me. Pero may part pa rin sa akin na naiinis at nadidismaya, lalo na't ang tagal na no'ng panahon nang nalaman ko 'yong kasinungalingan niya ngunit hindi niya pa rin magawang aminin iyon.

Maaga ako nagising ngayon at hindi na makatulog pa. Maya-maya mag-uumaga na rin naman. Nakatulala lang ako sa kisame at nababagabag ang isipan dahil kay Oliver.

Hindi ko alam na 'yong taong nag-advice sa akin about sa tatay ko ay siya pala, bumabati tuwing umga at tuwing gabi. Hays, hindi manlang ako nakahalata. But in the other hand, may tanong sa utak ko na gustong mahanap ang sagot. Kung 'yong first time na nagbigay ng chocolate sa akin 'yong secret admirer ko at tumawag pa ito sa akin, who's the person I talked to over the phone? Dahil katabi ko lang naman si Oliver that time. Gosh.

Actually, After these past few weeks, I am proud of him, he was a great pretender. Umaarte lang siya na wala siyang itinatago sa akin. Yes, he's sweet, he's always sending me a greetings, he's always by my side, he makes me feel happy and he is not lacking his guided, kahit alam ko na 'yong itinatago niya ay hindi pa rin siya nagkulang.

Nasabi ko na rin sa mga kaibigan ko ang tungkol dito, katulad ko ay nagulat din sila at hindi makapaniwala. But eventually, nag-advice sila sa akin na maging tahimik at pigilan ang pugso ng kalooban sa nangyayari. Baka raw hindi ko mapigilan ang sarili ko, at isumbat ko raw agad iyon sa kanya that which is huwag ko raw paunahan ang mangyayari.

-

Hindi kami nagkasabay pumasok ni Oliver sa school, na-late raw siya ng gising kaya hindi na raw niya ako masusundo. Nakakatuwa lang makita na tinadtad niya ako ng sorry kanina sa chat. I guess 50 sorry's ang nai-send niya kahit hindi naman big deal sa akin 'yong hindi pagsundo niya.

Kasalukuyan na akong naglalakad sa hallway when a someone pinched my cheeks. I got shock but eventually, I just smiled. It was Prince. Ngayon ko lang ulit siya nakita dito sa loob ng campus, kahit kapitbahay ko lang siya.

"How are you?" He lively asked.

"Okay naman. Ikaw? I didn't see you around at this school. May pinagkakaabalahan ka na ba?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad. Kasabay ko rin siyang maglakad.

"Yep. Super busy na kasi. Alam mo na, buhay senior high school student, marami na ang ginagawa. Super stress. And actually, nagkalagnat ako ng one week kaya marami pa akong mga projects at performance task na kailangang habulin."

"Sabagay, junior high pa nga lang ako, stress na. Paano pa kaya kayong mga taga-senior high?"

"No. Hindi buhay senior high school student ang dapat tanungin mo. How about college students? Super stress na talaga," He cuckled at nahawa ako roon.

"Oo nga, 'no. May point ka. Hays, parang ayaw ko nang mag-aral."

"Hep, hep," Nakasimangot siyang tumingin sa akin ngunit deretso lang ang tingin ko sa daan. "Loko ka, ang hina mo kapag ganoon."

"Mahina agad?"

"Oo, kasi ang daming batang gustong mag-aral na kapus sa pera pero heto ikaw, tumatanggi pa sa pagsubok na maganda ang patutunguhan. Ang hina mo."

"Magandang patutunguhan? How do you said so? All I know, minsan ang iba, may college degree nga kaso hindi sa magandang trabaho napupunta."

"That's what you called a temporary test, may tamang trabaho pa rin ang nakalaan para sa kanila pero kailangan tiis-tiss muna sa una. Hindi naman lahat ng bagay makukuha mo agad, kailangan mo muna maghintay, magtiis at masaktan," Tumingin ako sa kanya, umiwas agad siya ng tingin at bahagyang kumurap.