RODEO UNO: MARCOS SIMON EVANGELISTA (The Enigmatic Professor) - On Going

RODEO UNO: Prologó (SAVE A HORSE, RIDE A COWBOY)

RODEO UNO: THE ENIGMATIC PROFESSOR
(Marcos Simon Evangelista)

RODEO - is a group of men. A legal fraternity known throughout the university. A brotherhood that seeks to implement unity and  security in and outside the university. Brotherhood that only wants to help every university students in need. A brotherhood also that will captivate the hearts of every university student. Known for being an expert in everything. Mga brusko pero hindi gago. Mga tarantado pero hindi manloloko. Mga active ang libido pero hindi babasagin ang puso mo. Group of fucktards na hindi lang marunong bumayo, eksperto rin sa pangangabayo. Brotherhood that is all about friendship and love. Are you ready to meet them all? Saddle up and hold on tight to horse leash to save a horse and ride a cowboy!

-----

"YOU want to pass in my subject, right?" walang emosyong wika nito.

Kinakabahang tiningnan niya ito. "S-sir... wa-wala na po b-bang ibang p-paraan?" pilit niyang nilalabanan ang kaba sa kanyang dibdib.

"I'm sorry, Miss Lacsamana. That's all I can do, to give you a passing grade. Less than an hour ay ipapasa ko na itong grades niyo sa department head." prente itong nakaupo sa swivel chair nito.

Naging mailap naman ang kanyang tingin. "Take it or Leave it." dugtong pa nito.

Nangingilid na ang kanyang luha. Nanginginig na rin ang kanyang mga tuhod. Nayuko siya ng bahagya at nag-isip ng mabuti. Masyadong mahirap ang pinapagawa nito. She promised to herself na ang lalaking ihaharap siya sa altar ang pagbibigyan lang niya ng kainosentihan niya.

All she want is to pass in his subject. Hindi naman sana siya babagsak eh, kung hindi lang talaga siya um-absent ng dalawang linggo para bantayan ang lola niya sa hospital, kaya dalawang linggo rin siyang absent sa naturang subject. Major subject pa naman.

Marahas itong bumuga ng hangin. "Kung wala ka ng sasabihin pa, Miss Lacsamana, you can leave my office now." bigla siyang na-rattle sa sinabi nito. Nag-angat siya ng tingin dito. Naupo ito ng maayos at bumalik sa pagbubutinting nito sa laptop.

Kung iiwan niya ang silid na iyon, she will fail. Kung mananatili naman siya at pumayag sa gusto nito, she'll lose her dignity.

She shake her head. Sa panahon naman ngayon hindi naman na importante kung birhen ka pa o hindi na, e'. And one more thing, gagawin niya 'to para hindi ma-disappoint ang ina at lola niya. Dalawang taon na lang ang bubunuin niya kapag nakapasa siya. Mawala man ang pinaka-iingatan niya, ang mahalaga ay makatapos siya't matulungan ang kanyang inang nasa abroad. Matagal na itong umuungot sa kanyang gusto ng umuwi pero hindi nito magawa dahil nag-aaral pa siya. Kung babagsak siya, kailangan niya na naman itong ulitin at may mga prerequisites pa. She will do wise thing, she guess.

"S-sir." nangungulap na ang kanyang paningin. Tumingin uli ito sa kanya. "P-pumapayag na p-po ako." kusang tumulo ang isang butil ng luha sa kanyang mga mata.

Tumahip ang kanyang dibdib ng tumayo ito't lumapit sa kinatatayuan niya. Hinigit siya nito sa beywang.

Pigil ang hininga niya ng sapuin nito ang pisngi niya ng bakanteng kamay nito. Pinahid nito ang luhang dumaloy sa pisngi niya.

His face was so close to her, barely a breath away. Ang lakas-lakas din ng kabog ng kanyang puso.

"I don't want to see you cry, Miss Lacsamana. Gusto kong gawin mo 'to dahil gusto mo. Hindi dahil sa ito ang kondisyon ko. Do you understand?" idinikit pa nito ang noo sa kanyang noo.

"Hmm, Miss Lacsamana?" sabi pa nito, naamoy niya naman ang mabangong hininga nito.

Huminga siya bago tumango-tumango bilang sagot.

"Now, be a good girl." tumango ulit siya.
She bit her lip, absentmindedly. Napasunod naman ang tingin ng lalaki dito.

"God! I want to ravish you already. But for now, this will do."

Her eyes widened ng mapusok siya nitong hinalikan sa labi!