Road to your Heart: Starting line (Book 1 of Road trilogy)

Kabanata 34

Kabanata 34

Couple

Xander's arms were spread open as I make my way to him. Mukhang gusto niya ay akapin ko siya pagkalapit ko. Nangiti ako. Hindi pa ako nakaka abot sa kanya nang tumunog ang cellphone ko na hawak ko. Tinignan ko iyon at nakitang si Kuya Marcus. Huminto ako saglit at nilingon ang kapatid kung saan siya iniwan kani-kanina lang. Naroon parin sya. Ang isang kamay ay nakahawak sa baywang at ang isa ay nasa cellphone na naka tapat sa tainga.

Sinagot ko iyon.

"Kuya,"

"Don't hug that fucker, Jessica. Nasa neighborhood kayo. And not on my watch."

Napakagat ako sa labi ko at nag patuloy sa paglalakad. Hindi pa nakakasagot ay pinatay na ni Kuya ang tawag.

Kahit gusto kong salubungin ang nag aabang na akap ni Xander ay hindi ko ginawa. Agad na bumagsak ang ngiti niya nang lagpasan ko siya at dumiretso ako sa front seat.

"Not on kuya's watch," ngumiti ako at agad na sumakay.

Isinarado ko ang pinto ng sasakyan at hinantay si Xander na sumakay. Nakanguso siyang sumakay ng sasakyan at pina andar iyon. Hindi ko maialis ang ngiti sa aking labi. Even when Xander already maneuvered the car, I can't stop thinking about my Kuya.

Excited ako para sa trip namin na ito at mas lalo pang gumaan ang pakiramdam ko dahil sa pagtanggap na ipinakita ni Margou at Kuya Ken. Paano na lang kaya kung buong pamilya na namin ang tatanggap sa amin? That would be priceless.

"What's funny, Jes?" si Xander.

Umiling ako.

"Wala naman. Naalala ko lang si Kuya Marcus at Margou."

"What's with them?" Kunot noo siyang sumulyap.

Nagkibit balikat ako. "I'm just still in awe about how they accept us. Akala ko noong bumaba kami ni Margou ay magsusumbong na siya. Mali ako. And it means a lot for me. For us..."

Lumapat ang kamay ni Xander sa aking palad. I watch his hands as he intertwine his fingers with mine. Napangiti ako.

"Tawagin mo ako pag naulit ang ganoong bagay, Jessica. It's a serious matter that we both need to face together. Hindi lang ikaw mag isa. Ganoon din sakin."

Ngumuso ako.

"I was about to text you. Pero nakatutok kasi sa akin si Margou at nag mamadali siya kaya hindi ko na nagawa. And you're with the boys."

"You should've shouted my name. Siguradong maririnig kita kung ganoon."

Tumawa ako.

"Kung isisigaw ko ang pangalan mo, maririnig din nila Kuya. Mahuhuli na tayo by then."

That's a ridiculous idea. Bakit ko naman isisigaw ang pangalan niya? Sa bahay pa at naroon lahat ng pinsan namin? At paano kung hindi pala iyon ang gustong sabihin ni Margou at nagnover react lang ako? It will be a mess. That's not a wise action to do.

He let out a deep sigh. I turned to him and saw his serious eyes glued on the road. Akala ko ay biro para sa kanya ang tawagin ko ang pangalan niya. Mukhang hindi?

"I don't care if everyone will hear it. You're in danger that time, Jessica. I need to protect you. Kung siguro ay hindi alam kahit ni Marcus, hindi ko malalaman na kinausap ka na pala ni Margou."

His voice sounds problematic and dead serious. Nakahawak parin naman ang kamay niya sa akin pero ang mga mata ay nasa kalsada. Halos mapunit na rin ang noo sa sobrang pag kunot.