Unlabeled [Baguio Series #1]

07

Tulad ng sinabi niya, hindi siya umalis. Hindi rin nagbago ang pakikitungo niya sa akin. We talked everyday on our free time and every night hanggang sa bago kami matulog pareho.

Lagi niyang itinatapat ang lunchbreak at coffee break niya sa lunchbreak at coffee break ko nang sa gano'n daw ay magkasabay kaming kumain o makausap niya ako kung ayaw kong sumabay sa kan'yang mag-lunch.

Bigla kong naalala 'yung sinabi niya noong first meeting namin officially . . . na kapag nakuha ng isang tao ang interes niya, gusto niya lagi itong kausap.

Yun ang alam kong ginagawa niya sa akin ngayon.

Hindi ko pa rin malaman sa kung ano ang mayro'n sa akin para makuha ko ang atensiyon niya. Hindi ako kontento sa mga dahilan niya. Feeling ko kasi, na-cha-challenge lang siya sa akin dahil sa pagiging iba ko sa mga babaeng madalas niyang nakakasalamuha . . . tulad ng sinasabi niya sa akin.

Pero paano kung wala na ang challenge na naramdaman niya sa akin? Ibig bang sabihin n'on, mawawala na siya sa akin? Paano kung dumating ang araw na bumigay na rin ako sa kan'ya, mawawalan na ba siya ng gana kasi hindi na siya challenged dahil nakuha na niya ako at ang tiwala ko?

Bigla akong nakaramdam ng takot.

Pero sa mga araw, linggo at buwan na nagdaan, sa sobrang dami ng hindi magagandang palaisipan ang pumasok sa isip ko, lahat ng 'yon binalewala ko kasi sumasaya ako kapag kasama at kausap ko siya.

Hindi ko pa rin kasi nakakalimutan ang mga sinabi sa akin ng manager ko noong nag-field work kami . . . na wala namang masama kung hahayaan kong sumaya ang sarili ko sa bagay . . . o sa tao.

Kung masasaktan . . . hindi ko na alam.

Ngayon ko lang binalewala ang sarili kong paniniwala na huwag mag-entertain ng mga lalaking gano'n, na showy . . . na flirt in a way . . . dahil siguradong aalis din sila. Hindi sila tatagal sa akin lalo na sa ugaling mayro'n ako na punong-puno ng negativities.

Sa kan'ya ko lang binalewala lahat ng mga iniisip ko.

Sa kan'ya lang.

"Gusto kang makilala ng best friend ko," sabi ko kay Gian habang naglalakad kami at kumakain ng inihaw na mais na nabili namin sa daan.

Hinintay niya akong matapos ang shift . Nahihiya nga ako dahil day-off niya ngayon, tapos hinintay niya ako para lang magk'wentuhan nang ganito at kumain ng kung ano-ano na makita namin sa daan. Mabuti na lang mahangin kaya masarap maglakad-lakad.

"Si? Archie?" tanong niya.

I nodded. "Oo," sabi ko bago kinagat ang natitira sa inihaw na mais.

Tumawa siya. "Oo naman, sige. Kailan ba?"

"Ikaw, bahala ka. Kailan ka ba puwede?"

"P'wede naman ako sa lahat para sa 'yo, Mary," he said, smiling.