Unlabeled [Baguio Series #1]

40

     

Madilim na nang huminto siya sa zigzag road ng Subic kung saan makikita ang overlooking ng Zambales. Alam ko namang kahit na huminto kami rito ay hindi rin ako makakalabas dahil naka-lock ang mga pinto. Sobrang bagal ng pagdi-drive niya, na tinakbo yata namin nang mahigit isang oras ang Olongapo at Subic kahit na hindi naman ganoon kalayo.

Hindi naman siya nagsasalita. Hindi ko rin siya kayang tingnan dahil natatakot ako sa kung anong puwede kong makita...at maramdaman.

"Kumusta?" I asked, looking outside the window. "It's been a while."

I imagined him smirked. "You're serious about that?"

Nakaramdam ako ng kaba nang muli ay marinig ko ang boses niya. I gulped before looking at him. I smiled at him nervously.

"Uhm, w-why?"

Nag-iwas siya ng tingin na mabilis ding ibinalik sa akin ang mas galit at seryosong tingin ngayon. "You left without a fucking word, and you forbid everyone to tell me where the fuck you are. And now you're asking me...kumusta?" he scoffed. "You're a damn cruel woman. I can't believe you."

Nangilid ang mga luha ko nang marinig kung gaano siya ka-galit sa akin ngayon, pero gayunpaman, wala akong pinagsisisihan sa lahat. Sumandal ako nang mabuti at itinuon ang atensiyon sa daan.

"You're the one who suggested me to go on until the end or forget everything like nothing happened in Baguio," I smiled. "I chose to forget."

"But I chose to go on!" he said, frustrated, that made me jump on my seat. "I chose to go on, I told you that!"

Umiling ako at ngumiti. "Mali ang desisyon mo kung ganoon."

"No!"

Hinawakan niya ang dalawang balikat ko at hinarap sa kan'ya, dahilan para magwala ang puso ko. Iniwas ko ang tingin ko sa kan'ya, ngayong magkaharap na kami.

"Wala kang alam sa nararamdaman ko, Mary," he said in his low voice. "Hindi mo alam kung anong nararamdaman ko noong mga panahong kasama kita. Hindi ko alam kung saan ako nagkamali...bakit mo ako iniwan bigla. Masaya naman tayo, ah? Masayang-masaya naman tayo no'n, alam ko..."

His voice broke and it makes my heart ache a lot. Nag-init ang sulok ng mga mata ko.

"Mahal mo pa ba 'yung naging dahilan ng pagpunta mo ro'n? Huh? Nagkaayos na ba kayo?" I heard him heave a deep sigh. Umiling ako. "Then come to me..."

I sighed as I felt something in my throat that makes me want to cry. "Travis..."

Narinig ko kung paano niya hinigit ang hininga niya nang tawagin ko ang pangalan niya.

"Mary...I still don't know why you left me."

Umiling ako. "We're not fine in Baguio."

"But I am!"