Unlabeled [Baguio Series #1]

23

     

I am so happy that I get to laugh with my co-employees here again, na parang dati lang na wala namang problema. At least, kahit malungkot ako sa bahay, nagagawa kong maging masaya sa trabaho. At least, kahit may attacks ang anxiety ko, hindi ko na iyon naipapakita pa sa trabaho.

I may still be a very, very sad person today; I may still be this person who's still hurt, pero I know I am getting to the phase where I can be fine. 'Yung makaka-move on na ako sa paglisan ng importanteng taong nawala sa akin.

Wala na akong ibang naiisip ngayon kung hindi 'yung improvements ko. 'Yung akala ko dating hindi na ako magiging okay, 'yung akala ko dating ma-i-stuck na ako sa pain na naramdaman ko, hindi pala. Kasi oras talaga ang kailangan mo for yourself.

Give yourself enough time to heal—don't rush. Just give yourself all the time you need to be fine. Give yourself that time you deserve to love yourself better than you do before.

It's been more than a month since my Mom and I talked the day after kong malasing.

It's been a month...

I still read our conversations repeatedly, at ang sakit na habang nagbabasa ako ng conversation namin ay online siya...pero hindi na talaga siya nagcha-chat o nagti-text sa akin.

Nakita ko sa chat box namin ang time duration ng video call namin na 2 hours and 14 minutes. Bigla kong naalala 'yung pinag-usapan namin noon...

"Ano ba 'yang hawak mo?"

"Unan, si Pinggu..." sagot ko.

"Buti pa 'yan, yakap mo. Ako na lang ang yakapin mo, mas masarap ako yakapin kaysa d'yan." He laughed.

Humagalpak ako ng tawa sa sinabi niyang 'yon. "Ang landi mo!"

He chuckled. "Sa 'yo lang, baby. Sa 'yo lang."

My tears fell as I remembered how happy we were. Those were the days when he first kiss me. Ang bilis ng panahon. Parang dati lang ay ganoon kami kasaya... na ganoon kami kalapit sa isa't-isa.

Ngayon, wala na siya.

"Uy, si mama oh!"

"Huh? Umuwi ang mama mo?"

"Hindi, nasa likod mo 'yung mama mo, na mama ko soon." He burst out of laughing from his own cheesy line.

"Gago ang landi mo talaga!" I said as I am laughing. "Pag ikaw, nawala, nako, sinasabi ko sa 'yo!"

He smiled at the screen of my phone. "Baby, I am not going anywhere without you. Hinding-hindi ako magsasawa na sabihin sa 'yong dito lang ako..." he smiled. "At hindi ako aalis."

Pero nasaan ka na ngayon? Nasa Baguio? Baby, can't you just tell me what went wrong so I am not asking myself of the things I can never have answers from someone else?