Unlabeled [Baguio Series #1]

35

     

The kiss we shared last night will be forgotten forever by my mind, and by my heart. I know that we both only did that because we're both fragile at the moment, broken at the moment...and wanted something that will keeps us warm at the moment.

Nagkataon lang na kaming dalawa lang ang narito para sa isa't-isa. Nagkataon lang na kailangan namin ang isa't-isa, at walang kahit na anong seryoso sa ginawa namin noong gabing iyon.

Nagising ako kinabukasan nang marinig ko ang boses ni Aling Aba na binubuksan ang pintuan. Nagmulat ako ng mga mata at nakita kong sa sahig ng living room kami natulog pareho nitong lalaking ito! Nakayakap pa sa akin! Mabilis ko siyang ginising, sakto na nakapasok na si Aling Aba, kasunod ang bagong mangungupahan sa first floor.

"Good morning po," pagbati ko sa kanila.

Niligpit ko na ang mga kalat namin, at ganoon din ang lalaking ito. Ang lakas ng loob kong makipag-halikan dito, hindi ko naman alam ang pangalan!

Pumasok na ang magkasintahan sa magiging kuwarto nila matapos nila kaming batiin ng magandang umaga. Nararamdaman ko ang pagsulyap-sulyap niya sa akin pero hindi ko siya tiningnan.

"Hindi mo na-blow ang candle mo," he said.

Napatingin ako sa cake na naiwan sa center table. Mabuti at hindi nilanggam.

"Happy birthday," he said.

Lumingon ako sa kan'ya at ngumiti. "Salamat."

I wish that he'll never open the topic about what happened last night, because I've decided to forget everything—like it never happened.

Dinala niya ang cake sa kusina at sinindihan ang kandila.

"Make a wish. It's your birthday," he said.

Ngumiti ako at lumapit sa kan'ya. Ipinikit ko ang mga mata ko at inisip ang kahilingan ko ngayon.

Sana maging tama na ang mga desisyon ko sa buhay.

After thinking about that, I blew the candle.

"So, where do you plan on going today?" he asked as he put the cake inside the refrigerator.

I shrugged. "Tanghali na para sa Café in the Sky at baka madulas ang daan. Hindi ko alam, baka mamasyal na lang ako r'yan."

"Sama ako."

Ngumiti ako at tumango na lang, bago kinuha ang cellphone ko sa center table at umakyat na. Nang makapasok sa kuwarto at mai-lock ang pinto ay tumakbo ako papunta sa kama at nagtalukbong ng kumot.

What the fuck did I do last night?! Everything is damn crystal clear!!! I can still feel my swollen fucking lips, damn it!

Mali iyon. Hindi na dapat mai-open pa ang topic na iyon. Kailangang makalimutan na lang naming dalawa na nangyari iyon. That should be forgotten!!!