Unlabeled [Baguio Series #1]

38

     

Noong mga sumunod na araw ay dumalaw ako sa mga kaibigan ko sa dating trabaho, dala ang mga pasalubong ko para sa kanila. Masayang-masaya naman sila nang dahil doon dahil ang dami ko raw pinamili para sa kanila.

Pagkatapos no'n ay pumunta ako sa opisina ng kakilala ko at pinagawang aklat ang nobela na ginawa ko sa Baguio. Nakapag-hire na rin ako ng book cover illustrator noong isinusulat ko pa lang iyon kaya naman kumpleto na at wala nang kulang. Kinabukasan lang din ay nakuha ko na ang physical book ng aklat na iyon na Alone in Baguio, at inihatid ko kay Archie ang isang kopya.

"Naks, wala ka pang isang buwan dito, nagawa mo na kaagad aklat 'yan, ah?" he laughed. "Salamat! Babasahin ko 'to!"

"Tss..."

Nang makapaglaro kami ng Mobile Legends at nakailang game ay umuwi na rin ako.

Hindi agad tumigil si Aling Aba sa pangungulit sa aking payagan ko na siya na sabihin ang address ko kay Travis. Sa huli ay talagang nagpalit na lang ako ng number at kunwari ay hindi ko na nare-receive ang mga text niya kahit na ang totoo ay nababasa ko pa rin naman pero hindi na nga lang matatawagan dahil sira ang cellphone na pinaglagyan ko ng lumang sim card.

Nakapaghanap na rin ako ng trabaho at final interview ko na bukas. Doon sa company kung saan nagta-trabaho si Archie pero sa finance department ako nag-apply dahil doon lang naman may bakante.

"Naihanda mo na ba ang mga isusuot mo bukas, Mary?" tanong ni Mama sa akin nang pumasok siya sa kuwarto.

"Opo, Ma," ipinakita ko sa kan'ya ang corporate attire na plantsado na isusuot ko bukas para sa final interview. "Matatanggap kaya ako?"

"Oo naman!" Lumapit sa akin si Mama at niyakap ako. "Matatanggap ang anak ko sa trabahong iyan."

I laughed. "Salamat, Mama."

Naging mabilis ang pagdaan ng araw, tulad ng sinabi ni Mama ay natanggap nga ako sa trabaho. Pinag-ayos lang ako ng requirements at pagkatapos ay mabilis na rin akong pinagsimula. The job I got was computing every employee's payroll, and I am enjoying it because it was one of the lessons I enjoyed in my Cost Accounting.

I've been living quietly the whole three months since I went home in Olongapo. At masaya rin ako na nakakasama ko sa iisang building ang best friend ko na paminsan-minsan ay nakakasabay kong kumain ng lunch sa canteen.

Everything's going well, until one day...Gian showed in front of us both.

Kalalabas lang namin ng kumpanya dahil tapos na ang oras ng trabaho nang makita namin si Gian sa labas ng entrance, halatang naghihintay. Nang makita niya kami ni Archie ay tumayo siya mula sa pagkakaupo niya sa motor.

Napalingon ako kay Archie at nakaramdam ng kaba nang iginalaw niya ang ulo niya na para bang pinapalagutok ito, bago lumapit kay Gian at sinuntok ito nang malakas, dahilan para matumba ito.