CONFESSIONS TO BENJAMIN [COMPLETED]

Forty-seven

SINULYAPAN ni Benj ang screen ng kaniyang phone na nakapatong sa may dashboard. There was a message from Arjay asking him when his plane will take off. It was two hours ago but he didn't bother to tell him. Ayaw na niyang maabala pa ito sa pagsundo sa kaniya. Kahit sa kaniyang papa ay hindi niya binanggit na nang gabing iyon na ang kaniyang uwi. He was too tired. Nagdecide siya na sa pagmamay-aring apartment na lamang muna dumiretso at kinabukasan na lumuwas ng probinsya.

"You take care, bud. We will miss you here in the hospital. You're one of the best vets we ever worked with and we wish you all the best!"

Napangiti siya nang sumagi ang kaniyang paningin sa cards na nakapaloob sa transparent pocket ng kaniyang bag. He did have a great time working in the States. It doesn't just allow him to gain professional maturity but it also allow him to work with the best vets ever. Ang dami niyang natutunan sa mga ito sa loob ng dalawang taon. Ang ilan sa mga ito ay naging matalik na rin niyang kaibigan. Ang totoo niyan, laking-gulat ng mga ito ng magdecide siya na hindi i-renew ang kaniyang contract sa hospital. They thought he was going to pushed through, and to be honest, he thought the same thing. He always consider the whole experience as a dream come true—because that is what every one's telling him—that is what Marifa told him when she broke up with him and so she believed him. Naniwala siya na iyon nga ang totoo niyang pangarap kaya naman kahit na labag sa kalooban noon na iwanan ito ay umalis siya dahil iyon ang gusto nitong gawin niya. But as the days, months, and years gone by, narealize niya, he failed to seek the much more bigger dream of him: si Marifa. When he met her again, she made him realized that there is no other dream he wished to fulfill, but to be with her again. Bumalik siya ng Pilipinas dahil hindi na niya kayang lokohin pa ang sarili. Hindi na niya kaya pang patuloy na mabuhay nang wala ito. He wants her back into his life.

The cold wind suddenly blew into his face from the open windows of the car. Napalingon siya at doon niya narealized na nasa seaside na pala siya. He was welcomed by the spot where they last talked. Napahigpit ang kapit niya sa may manibela ng nirentahang sasakyan. The memories of that painful day suddenly return into his head making him distracted. Nang dahil doon ay hindi niya tuloy napansin ang patawid na dalaga nang marating niya ang crossing line. Mabuti na lamang at maagap siyang nakapagpreno. He was so worried. Dali-dali siyang napababa ng naturang sasakyan.

"Oh my goodness!" kakabog-kabog ang dibdib na salubong niya sa babaeng hindi niya makita ang mukha dahil nakayukyok iyon. "Are you okay?"

Nag-angat ng ulo ang naturang babae at halos mapigil niya ang kaniyang hininga nang mapagsino ito—it was Marifa! Ang eksaktong taong tumatakbo sa isip niya! Walang kurap na napatitig ito sa kaniya na tila ba sinisigurado na talagang nakatayo siya sa harapan nito at hindi isang aparisyon lamang. Siya man ay matagal na nakatitig lamang dito. Pinag-aaralan ang bawat detalye sa mukha nito na maaring nagbago sa loob ng nakalipas na dalawang taon.

"B-benj?" ang halos hindi magkanda-ugaga na naibulalas nito habang titig na titig pa rin sa kaniya.

"Hey," napalunok siya. Hindi niya rin matukoy sa sarili kung saan nagmula ang kabang bigla na lamang bumundol sa kaniyang dibdib ngayon na kaharap na uli niya ito. "K-kamusta na?"

She was about to open her mouth when the dog from her arms barked. Napakurap-kurap siya. Sa labis na pagka-dumbstruck sa muling pagkikita nila ng dalaga ay tila noon niya lang napansin na may bitbit pala itong isang aso. Napatingin si Marifa sa naturang aso at napakagat-labi. Pagkuwan ay napapalunok na muli itong napasulyap sa kaniya.

"Hey, um, I know it's a bit embarrassing to ask a favor to you all of a sudden but do you mind?" she pointed out the dog. "This little fella right here is badly injured and I think that it really needs immediate help."