Arc 3.7

5.4K 814 41
                                    

{Zawgyi}

"အာရာ....."

အာရာ သစ္သားအိမ္ထဲေရာက္သည္နွင့္ေတြ႕ရသည္က အဝတ္ပုံထဲတြင္ထိုင္ေနေသာ ေကာင္ေလး...

သူ႔ကိုျမင္သည္နွင့္ ျပဳံးျပလာသည္မွာ ခ်စ္စဖြယ္အတိ.....

အဝတ္ျခင္းထဲကအဝတ္ေတြအကုန္ဖြထားသည္ပဲ..

ပန္းသီးျခင္းထဲမွာေတာ့ ပန္းသီးေတြမစားရေသးဘူးနဲ႔တူတယ္...

ေနပါဦး ညအထိဘာမွမစားဘဲေနတာမဆာဘူးလား.....

အာရာ ယူလာတဲ့ ၾကက္သားထည့္ထားတဲ့ေျမအိုးကိုလြတ္တဲ့ေနရာတြင္ခ်ကာ...

"မင္းဘာမွမစားထားဘူးလား...."

"ဟင့္အင္း....အာရာ႕ကိုေစာင့္ေနတာ.....ကြၽန္ေတာ္မစားဘဲေနရင္ အာရာကျပန္လာၿပီး မစားစားေအာင္ေကြၽးမယ္ဆိုတာသိလို႔...."

"အဲ့တာနဲ႔ပဲ...အဆာခံေနတယ္ေပါ့......ဒီအဝတ္ေတြကေကာဘာလုပ္ထားတာလဲ....."

အာရာ ေကာင္ေလးပတ္ပတ္လည္က ပြေနတဲ့အဝတ္ေတြကိုၾကည့္ကာေမးလိုက္ျခင္း.....

"ဒါအာရာ႕အဝတ္ေတြထင္လို႔ ဝတ္ၾကည့္တာ....ၾကည့္ရတာမဟုတ္ဘူးပဲ....."

"ဒါငါ့ဟာေတြပါပဲ....ငါကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတာ...."

"အနံ႔မတူဘူး....အာရာ႕အနံ႔ကိုကြၽန္ေတာ္မွတ္မိတယ္....."

"ဟမ္...."

သြားအၿဖဲသားနွင့္ ရီျပေနေသာေကာင္ေလးက ကေလးသာသာရယ္...

"လာ...မင္းအတြက္ယူလာတယ္...လာစားေတာ့...."

"အာရာေကာ......"

"မစားေတာ့ဘူး...မင္းပဲဗိုက္ျပည့္ေအာင္စား...အစာေကာင္းေကာင္းမစားရတာၾကာၿပီမလား...."

"အာရာ မစားရင္ကြၽန္ေတာ္လည္းမစားေတာ့ဘူး...."

အာရာ ေျပာမရသည္မို႔ ၾကက္ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကိုဖဲ့ယူကာ စားျပမွ ထိုေကာင္ေလးက ယူစားေလသည္.....

ခုမွ၂ခါေျမာက္ေတြ႕ဖူးတဲ့သူကိုဒီေလာက္တြယ္တာေနရလား.....

စားၿပီးသည္နွင့္ တစ္ဖန္ ပန္းသီးေတာင္းကိုၾကည့္ေနတဲ့ ထိုေကာင္ေလးေၾကာင့္စားဖို႔ေျပာေတာ့...
"အာရာနဲ႔မွမဟုတ္ရင္ ပန္းသီးကို မစားဘူး"ဟုထပ္ေျပာလာေသာေၾကာင့္ အာရာကိုယ္တိုင္ပင္စိတ္ေကြၽးရသည့္အျဖစ္....

Rebounding System(OC)Where stories live. Discover now