Arc 5.12

4.6K 779 51
                                    

{Zawgyi}

အေျခအေနေတြက ပံုမွန္အတိုင္းလည္ပတ္ေနဆဲ.....

တစ္ခုပဲvirusဆိုတဲ့ အေကာင္က ပိုင္ယန႔္နားကပ္လြန္းတာကလြဲရင္ေပါ့....

အခုလည္း ကုတင္ေပၚမွာမိန႔္မိန႔္ႀကီးထိုင္ၿပီး ပိုင္ယန႔္ကိုအေသခ်ာစိုက္ၾကၫ့္ေနတဲ့ ကုသ်ွန္ေၾကာင့္ ေဒါသကအေတာင့္လိုက္ထြက္လာရသည္။

စိတ္ထိန္း.....

လ်န္႔ဝူဟြမ့္ကေတာ့ ကုသ်ွန္ရဲ႕အျပဳအမူေတြကို သိလင့္ကစား မဆိုင္စြာပင္.....လ်စ္လ်ဴရႈထားေလ၏။

ေအာ္...ကေလးငယ္ကvirusေကာင္ကို မကပ္တာ ဝမ္းသာစရာေကာင္းေပမဲ့ ကုသ်ွန္ကိုမခ်စ္ဘူးဆိုတာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကသိကေအာက္နိုင္လွသည္......

ဒါဆိုကေလးငယ္က သူကုသ်ွန္ျဖစ္ေနတုန္းကလည္းမခ်စ္ခဲ့ဖူးဘူးေပါ့....

ဒီလိုေတြးမိျပန္ေတာ့ စိတ္အစဥ္တို႔က နာက်င္ရျပန္သည္....

ေအာ္...ဘယ္လိုစဥ္းစားစဥ္းစားစိတ္သက္သာရာကိုမရပါလားေနာ္.......

"ပိုင္ယန္႔......"

အေတြးလြန္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားမွန္းမသိ....ကေလးငယ္ရဲ႕ေခၚသံၾကားကာမွ သတိဝင္လာသည္.....

"ဟုတ္ကဲ့အရွင့္သား....."

လ်န္႔ဝူဟြမ့္က တစ္ခုခုကိုစူးစမ္းသလိုမ်ိဳး ပိုင္ယန္႔အားအေသခ်ာၾကည့္သည္.....

ၿပီးေတာ့ေခါင္းတြင္တြင္ခါကာသက္ျပင္းခ်သည္....

ဒီလိုအျပဳအမူမ်ိဳးကို သူ႔ကေလးငယ္က သူ႔အားၾကည့္ၿပီးမၾကာခဏလုပ္တတ္လာသည္.....

"ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး.....ဒီေန႔ ရွားသြဲ႕တို႔လာလိမ့္မယ္.....ဘယ္သူမွမေနွာင့္ယွက္ေအာင္ကူညီေပးဦး..."

"ဟုတ္ကဲ့..."

ပိုင္ယန္႔အမိန္႔နာခံစြာပင္ ထြက္သြားေလေတာ့ ေနာက္ေက်ာျပင္ေလးျမင္ကြင္းထဲကေပ်ာက္သြားသည္အထိ လိုက္ၾကည့္ေလေသာ လူနွစ္ေယာက္....

တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေဝခြဲမရျခင္းမေသခ်ာျခင္းမ်ားျဖင့္ ျဖစ္ၿပီး က်န္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အျမတ္နိုးရဆုံးေသာအရာကိုၾကည့္သကဲ့သို႔ပင္...

Rebounding System(OC)Where stories live. Discover now