{Zawgyi}
ခ်န္းအန္ႏု တံခါးမႀကီးကေန အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္း တစ္ခ်က္လည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့အိမ္ပဲ....
စိတ္မေကာင္းစရာ ဒီအိမ္မွာ သူၾကာၾကာေနရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးပဲ.....
"ျပန္လာၿပီလား....."
"ဟုတ္ကဲ့ ပါး....အငယ္ေလးေဆးရုံဆင္းလာၿပီ...."
ပါး???ခ်န္းအန္ႏုရဲ႕အေဖေပါ့.....
"ဒီကိုလာခဲ့ ခ်န္းအန္ႏု ..."
နာမည္အျပည့္အစုံျဖင့္ သူ႔အားေခၚေနေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္တစ္ျဖစ္လဲ သူ႔အေဖမွာေလသံရင့္လွသည္။
အန္ႏု ခပ္တည္တည္ပင္ ဧည့္ခန္းထဲက ပါးဆိုေသာသူဆီေလ်ွာက္သြားလိုက္ၿပီး ေဘးမွရပ္ေနလိုက္သည္.....
"ဘာလုပ္တာလဲ...ထိုင္ေလ...."
"ေဆးရုံမွာ၂နွစ္ေလာက္လဲွလာရေတာ့ ေညာင္းေနၿပီ မတ္တပ္ပဲရပ္ေတာ့မယ္...."
အန္ႏုရဲ႕ စကားကိုမ်က္လုံးပင့္ၾကည့္ေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္။
"ေနာက္တစ္ခါဆိုတာ မရွိေစနဲ႔......မင္းေၾကာင့္ငါအရွက္ရတယ္......"
ဒါေဆးရုံဆင္းဆင္းခ်င္း လူမမာတစ္ေယာက္ကိုအေဖတစ္ေယာက္က စစေတြ႕ခ်င္းေျပာတဲ့စကား...
ခ်န္းအန္ႏုရယ္ခ်င္သည္.....
ဒီမိသားစုက တကယ္ဟာသပဲ......
"ငါေျပာတဲ့ထဲမွာရယ္စရာပါလို႔လား ခ်န္းအန္ႏု...."
ေအာ္ၾကည့္....ဒီကမၻာေရာက္ထဲက ခဏခဏရယ္ေနရတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ရယ္လို႔ရယ္မွန္းေတာင္သတိမထားမိေတာ့တဲ့အထိ.....
"ေျပာစရာမရွိေတာ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္သြားနားေတာ့မယ္ပါး....."
"ဒါဘာပုံစံလဲ ခ်န္းအန္ႏု မထီမဲ့ျမင္နဲ႔..."
"ပါး ေတာ္ပါေတာ့ အငယ္ေလးက အခုမွေဆးရုံဆင္းလာတာ ေနသိပ္မေကာင္းေသးလို႔စိတ္မၾကည္တာေနပါလိမ့္မယ္....."
နွစ္ေယာက္သား အေျခအတင္ျဖစ္မဲ့အေျခအေနကိုဝင္ထိန္းလိုက္သူက ခ်န္းလုေရွာင္။
အမွတ္ဝင္ယူတဲ့ေနရာကေတာ့ ဇာတ္လိုက္ပီသပါေပတယ္။
"လုေရွာင္....သူ႔ကို ေခၚသြားေတာ့......ေနာက္အပတ္ၾကရင္ အထက္တန္းပထမနွစ္ျပန္တက္ဖို႔စီစဥ္ေပးလိုက္....."
YOU ARE READING
Rebounding System(OC)
Romance(Myanmar*system fic) When MC and the Final Boss was the same person...... What about the boy who gave his soul to save the Final boss? What do you think whether villain could love someone or not? This is { own creation } ❌❌NOT TRANSLATION❌❌
