ထိန်လင်း ကြိုက်နေသည်ဆိုသည့် ကောင်မလေးက ဘယ်သူများပါလိမ့်။စိတ်မဝင်စားဟန်ဖြင့် ဟန်ဆောင်နေရသော်လည်း နောင်ရိုး သိချင်မိသည်။သေကာင့်သား ကြိုက်နေသည့် ကောင်မလေးကို သိချင်စိတ်အားကြီးနေသော်လည်း ဘာမှမဖြစ်သလိုပင် အေးဆေးငြိမ်သက်စွာ ထိုင်နေမိသည်။
ဘာလိုလိုနဲ့ ရည်းစားထားတဲ့အရွယ်တောင် ရောက်လာခဲ့ပြီပဲ။အင်းလေ ကျွန်တော်တို့အရွယ်ဆိုတာ သစ်ရွက်လှုပ်တာတောင် ရင်ခုန်တတ်တဲ့ အရွယ်လို့ ပြောကြတယ်မလား။ထိန်လင်းဆိုတဲ့ကောင် ဘယ်ကောင်မလေးကို ရင်ခုန်နေပါလိမ့်။
"ဆရာမ အတန်းရှိ လူစစ်မယ်နော်"
ဆရာမသည် အတန်းထဲဝင်လာပြီး မကြာမှီပင် ကျောင်းသား၊သူ တက်ပျက်စာရင်းကောက်လေသည်။ကျောင်းတက်ရက်မှာ နှစ်ရက်ပင်ပြည့်တာကြောင့် ပျက်ကွက်သူမရှိပေ။
"နောင်ရိုး.."
"ဘာလဲ"
"စောစောက ဟိုကောင် ရဲကြီးပြောတာ ငါကသူ့ကိုစထားလို့"
"အဲ့တာ ငါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲကွ..."
ထိန်လင်း မျက်နှာသိသိသာသာပျက်သွားသည်ကို နောင်ရိုးမြင်လိုက်ရပါသည်။
မျက်နှာကြီးမှာ ပြိုတော့မည့်မိုးလို ညိုနေတော့သည်။
"အေးပါ မင်းနဲ့မဆိုင်ပါဘူး။ငါ့ကို မင်း Logစာအုပ်ခဏ ငှားပါဦး ငါ မေ့ကျန်နေခဲ့လို့.."
ခပ်အေးအေးဖြင့် ပြောနေသည်ဆိုပေမယ့် မျက်နှာက ဘာကိုအလိုမကျဖြစ်နေသည် မသိ။အနည်းငယ် ပျက်ယွင်းနေသည်။
နောင်ရိုး လွယ်အိတ်ထဲမှ Logစာအုပ်ကို ဂရုတစိုက်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။
ဆရာမတစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်ဝင်သွားပြီး စာသင်ချိန်များသာ ပြီးဆုံးသွားသည်။ထိန်လင်းနှင့်စကားဆက်မပြောမိတော့ပေ။
ခဏကြာသည်နှင့် မုန့်စားကျောင်းဆင်းသွားသည်။နောင်ရိုး မုန့်ဈေးတန်းဘက်သို့ တစ်ခါသာရောက်ဖူးသည်။ အဲဒီနောက်ပိုင်း မရောက်ဖြစ်တော့ပေ။ထိန်လင်းကတော့ တခါတရံ အတူသွားဖို့ ခေါ်တတ်ပေမယ့် နောင်ရိုး ငြင်းမိသည်။ဉာဏ်ရည်ထက်ကလည်း မုန့်ဈေးတန်းသွားဖို့ ခေါ်ပြန်သည်။"ကိုယ်ဝမ်းနာ ကိုယ်သာသိသည်"ဆိုသည့်အတိုင်း ကိုယ့်အခက်အခဲကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင်မှ လွဲ၍ တခြားမည်သူမှ သေချာမသိနိုင်ပါပေ။
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
ခွင့် (Unicode+Zawgyi)
Ρομαντικήတစ်ဘဝစာဖြစ်ဖြစ်၊ တစ်ခဏတာဖြစ်ဖြစ် အသက်ရှင်သန်ကျန်ရှိနေတဲ့ တစ်လျှောက်လုံး ချစ်ရသူ အနားမှာပဲ နေခွင့်ရချင်တယ်။
