၁၉၉၆ခုနှစ်
"စိတ်ဓာတ်၊စည်းကမ်း၊ပညာ"ဟူသော ဆိုင်းဘုတ်ကြီးနှင့်အတူ သေသပ်စွာ ဆောက်လုပ်ထားသည့် ကျောင်းဆောင်ကြီးသည် ပနံရလှေပသည်။ကျောင်းဆောင်ကြီးရှေ့တွင် ဘောလုံးကွင်းရှိသည်။ ဘောလုံးကွင်းနှင့်ကျောင်းဆောင်၏ ကြားရှိ လမ်းကလေး၏ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် သစ်ပင်ပန်းမာန်များစုံလင်စွာ စိုက်ပျိုးထားသည်။ကျောင်းဆောင်၏ အရှေ့တွင်လည်း အလံတိုင်ကြီးတစ်ခုရှိသည်။
ကျောင်းကြီးသည် သစ်ပင်ပန်းမာန်များ၊ ကျောင်းသားလူငယ်များနှင့် ညံညံစီကာ ပနံရကာ လှပနေတော့သည်။နောင်ရိုးသစ် ဒီကျောင်းတော်ကြီးဆီသို့ ရောက်ရှိခဲ့တာ လအတော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
ယခုဆို ကျောင်းစည်းကမ်းများနှင့်ပင် အတော်လေးနေသားတကျဖြစ်နေပြီ။မနက် ၆နာရီထိုးလျှင် အိပ်ယာထ Tarcksuitဝတ်ကာ PTကွင်းထဲ အရောက်ပြေးရသည်။PTကွင်းထဲရောက်လျှင် သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်းများလုပ်ရသည်။ပြီးနောက် စိုက်ပျိုးရေး၊သန့်ရှင်းရေးများလုပ်ကာ ရေမိုးချိုး မနက်စာစားရသည်။ မနက်စာစားပြီးသည်နှင့် ကျောင်းဝတ်စုံ အဖြူအစိမ်းလဲကာ အတန်းထဲသို့ ပြေးရသည်။
မွန်းတည့်ချိန်အထိ သင်ခန်းစာအချို့သင်ပြီးသော် နေ့လည်ထမင်းစားခဏနားကာ နေ့လယ်အတန်းချိန်တက်ရပြန်သည်။ ညနေရောက်လျှင် ညစာစားရသည်။ပြီးနောက် ဘုရားရှိခိုးကာ စာကျက်ရသည်။ဤသည်မှာ ပညာေရးကောလိပ်ကျောင်းသား တစ်ယောက်၏ နိစ္စဓူဝ ပင်ဖြစ်သည်။
"နောင်ရိုးရေ မင်းဧည့်သည်ရောက်နေတယ်ဟ"
မနေ့က သင်လိုက်သည့် ပညာရေးစိတ်ပညာဘာသာအား နားမလည်၍ ပြန်ကြည့်နေစဉ် အခန်းဝမှ မတ်တပ်ရပ်ကာ ဧည့်သည်လာနေကြောင်း လာပြောသည့် ကိုမင်းမင်းလတ်အား နောင်ရိုး ခေါင်းညိတ်ရင်း ပြုံးပြပြလိုက်ရသည်။
ဖတ်လက်စ စာအုပ်အား အဖုံးပိတ်လိုက်ပြီး အခန်းထဲမှ လေးကန်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် အပြင်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ကောလိပ်ကျောင်းသားများထားသည့် အဆောင်အား ဖြတ်ပြီးနောက် အလံတိုင်ကြီး၏ ဘေးရှိလမ်းပေါ်သို့ရောက်ေလသည်။
YOU ARE READING
ခွင့် (Unicode+Zawgyi)
Romanceတစ်ဘဝစာဖြစ်ဖြစ်၊ တစ်ခဏတာဖြစ်ဖြစ် အသက်ရှင်သန်ကျန်ရှိနေတဲ့ တစ်လျှောက်လုံး ချစ်ရသူ အနားမှာပဲ နေခွင့်ရချင်တယ်။
