The Billionaire's Childish Wife (√)

Chapter 46

Chapter 46: ‘paano kung...’

“oh! Welcome home, son. Glad you—”

“Are you free on Monday?”

“E-eh? Bakit?”

“Someone IMPORTANT wants to meet you.”

“Who?”

Sue's Pov:

“Hon, are you okay?” napalingon  ako kay Von nang magtanong siya.

Ngumiti ako at tumango, “Mm! Hehehehe oo ayos lang.” kahit ang totoo ay hindi. Sigh.

Ang totoo niyan, alam ko na talaga na siya ang kakambal ko. Medyo.... matagal na. Nalaman ko yun nang mabasa ko sa diary ni nanay ang araw nang maipanganak kami ni Clinton. Sa diary niya na naiwan nang mawala siya. Nung una hindi ako makapaniwala na nakakasama ko na ang kapatid ko, pero habang tumatagal ay nagiging komportable na akong kasama siya. Sa twing masaya siya, masaya na ako. Sa twing makikita ko siyang ngumingiti kahit tipid lang ay buo na ang araw ko.

Pero ngayon na alam niya nang ako ang kakambal niya, bigla akong nailang. Hindi ko maintindihan pero parang.... hindi na ako komportable na tinatawag siyang kuya. Sigh.

“You look not.”

“Ah Von, saan punta mo ngayon?” pag iiba ko sa usapan.

“At home? Ihahatid kita pauwi remember?”

“Ah, oo nga. I mean, may iba ka bang pupuntahan ngayon? Meeting? Appointment? Ganon?” tanong ko. Hindi na ako ang secretary niya, tinanggal niya na kasi ako sa trabaho ko. At si Akari na ang ipinalitಥ_ಥ

Pero ayos lang. Ayos lang... ಥ_ಥ

“Well, I have an appointment with mr. Montero today. Why?” O__O Baka nandun si E!

“Sama ako, please?”

“Akala ko uuwi ka na?”

“Nagbago na isip ko hihihi. Sama ako ha?” bumuntong hininga siya bago sumagot.

“Fine,” nakangiting tugon niya na ginulo pa ang aking buhok.

—

(*°∀°) Wow! Ang laki ng kompanya. Gaya nung sa kompanya nila Von. Oh my gosh.

Humawak ako sa kamay ni Von dahil ayoko namang mawala. Mukha pa namang malawak ang lugar. Kasama namin sila Finn, Clover at Joshua na tahimik na nasa likod namin ni Von.

“Von, diba dapat kasama mo si Akari?” dapat nandito rin siya dahil siya ang sekretarya ni Von. (￣ヘ￣）ᴴᴹᴹ

“Yeah. But may inuutos ako sa kaniya na iba, kaya hindi siya makakapunta. ” aniya habang naglalakad kami papunta ng elevator. Mukhang alam na ni Von kung saan ang opisina ni mr. Montero.

Nang makarating kami sa opisina niya ay naabutan pa namin sila Ellie at Carl na mukhang may pupuntahan.

“Don't worry, papa! Iingatan ko itong si mama at iuuwi ko siya ng buo't walang kulang.” rinig kong taas noo na sabi ni Carl kay mr. Montero na napairap at ginulo ang buhok ng bata.